یَا مَنْ یَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ، لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ . اللّٰهُمَّ وَمَواعِیدُكَ الصَّادِقَةُ، وَأَیادِیكَ الْفَاضِلَةُ، وَرَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ، فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَقْضِىَ حَوائِجِى لِلدُّنْیا وَالْآخِرَةِ، إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.
ترجمه
خداوندا! هرکه چیزی بخواهد در اختیار توست و هرکه سکوت کند به درونش آگاهی؛ گوش تو برای شنیدن هر درخواستی شنواست و از پاسخت به آنها آماده!
خدایا! تو را به وعده های صادقانه ات و به نعمت های بی شمارت و به رحمت گسترده ات قسمت میدهم! از تو میخواهم که بر محمد و آلش درود فرستی و حوائج دنیا و آخرت من را برآورده نمایی؛ چرا که بی شک تو بر هر کاری توانایی.
در این دعای مختصر ماه رجب یک خواسته کلی از خداوند داریم و آن «برآوردن همه حاجت های دنیایی و آخرتی» است. البته این دعا اگرچه در ظاهر یک جمله است ولی همه آرزوهای انسان را شامل میشود. هرچه از خوشبختی دنیا و آخرت تصور کنیم در همین جمله است. اموال پر برکت، همسر خوب و شایسه، فرزندان صالح و زندگی با آرامش و آسایش و همچنین سعادت اخروی و همجواری با انبیا و اولیا و رسیدن به مقام رضوان الهی همه و همه در همین یک دعا خلاصه شده است. وقتی که انسان به بزرگی این دعا می‌اندیشد شاید بر قلبش خطور کند که آیا خداوند توان برآوردن این دعا را دارد؟ آیا همه این دعاها را می‌توان یکباره و یکجا از خدا خواست؟ جواب این سوال‌ها در ابتدا و انتهای همین دعا آمده است.
در ابتدا خداوند را با این صفات مخاطب قرار میدهم:
ای خدایی که نیاز نیازمندان را در اختیار داری و میتوانی بر طرف کنی. و اگر کسی سکوت هم کند باز به باطن او آگاهی!
اگر کسی زبان باز کرده و حاجتش را بیان میکند، بر آوردنش در اختیار خداوند است. اگر کسی هم سکوت کرده خداوند به درون و باطن او آگاه است.
خداوندا! تو برای هر درخواستی هم گوشی شنوا داری و هم دستی توانا.
خدا هم درخواست بندگان را می‌شنود، هم جواب آنها را آماده دارد. همه درخواست‌ها را میشوند. اینطور نیست که بعضی موارد بر او پوشیده بماند. خداوند کسی است که «لایشغله سمع عن سمع»؛ یعنی کسی که یک صدا او را از صداهای دیگر غافل نکند. این خدا که همه صداها را میشوند پاسخ آنها را هم آماده دارد. او خداوندی است که «اذا اراد شیئا فیقول له کن فیکون» هرگاهی چیزی بخواهد کافی است که اراده کند. پس نه آگاهی او از خواسته بندگان ناقص است و نه توانایی او محدود.
این خداوند خودش وعده داده و در گذشته هم با فضل و رحمت رفتار نموده.
خدایا تو وعده‌های راستی دادی! نعمت‌های بیشماری ارزانی داشتی! و با رحمت خود جهان را گستراندی!
یکی از وعده‌های خداوند اجابت دعاست: «فاذا سألک عبادی عنی فإنی قریب اجیب دعوة الداع اذا دعان» خطاب به پیامبر خود فرموده: هنگامی که بندگانم از تو در باره من سوال کنند پس بدانند که من نزدیکم و هر کسی من را بخواند جواب میدهم. و کسی از خداوند راستگو تر نیست: «ومن اصدق من الله قیلا» چه کسی از خداوند راستگو تر است. همچنین خداوند نعمت های زیادی به ما داده است: «وان تعدوا نعمت الله لا تحصوها» اگر نعمت های خدا را بشمارید تمام نمیشوند. همچنین رحمت و مهربانی خدا در سراسر گیتی گسترده شده: «وبرحمتی وسعت کل شیئ» همه چیز به واسته رحمت من گسترش یافته.
مخاطب قرار دادن خداوند با این صفات به این جهت است که ما برای دعا آماده شویم. والا خداوند که هیچ نقص و عیبی ندارد. اگر ما به این ویژگی های خداوند توجه کنیم آنگاه دعا را واقعی تر میخوانیم و امیدمان به اجابت بیشتر میشود.
حال که انسان با مرور این صفات خداوند آماده دعا شده است، برای خود دعا میکند. ولی به جهت استجابت دعای بر پیامبر را جلوتر از آن بیان میدارد.
خداوندا! حال که تو اینگونه هستی پس درود خود را بر محمد و خاندانش بفرست و نیازمندی های دنیا و آخرت من را نیز برآورده کن.
با این حال برای اینکه کسی دچار شک و شبهه نشود مجددا توانایی خداوند را یادآور میشود: قطعا که تو بر هر چیزی توانایی.
هیچ کاری نیست که خواند نتواند انجام دهد. پس برآوردن حاجت یک بنده از میلیاردها بنده در عالم برای خداند کار دشواری نیست.
