شما در رابطه با بلا و مصیبت چی فکر میکنین؟ خوبه یا بده؟
من فکر میکنم بلا و مصیبت، مثل چاقو هست. با چاقو میشه یک بیمار رو جراحی کرد و از مرگ نجات داد، یا میشه در شکم یک فرد فرو کرد و او رو کشت. چاقو فقط یک ابزاره. خوب و بدیش، بستگی به کسی داره که از اون چاقو استفاده میکنه. اگه دکتر باشه خوبه، ولی اگر چاقوکش و لات سر خیابون باشه بده.
بلا هم همین طوره. بلا خودش یک اتفاقه و مهم اینه که برخورد ما با بلا چطوری هست. توی همین قضیه کرونا، برخورد ها خیلی متفاوت بودن. بعضی برخورد ها واقعا نفرت انگیز بودن. مثلا احتکار لوازم بهداشتی و ضد عفونی، چند برابر کردن قیمت ها، مرخصی های الکی گرفتن عده معدود از پرستاران و پزشکان. بعضی برخوردا خوب نبودن، ولی اینقدار هم بد نبودن. مثلا ترس بیش از اندازه که خودش برای سلامتی مضر هست، یا بی خیالی و سهل انگاری زیاد.
ولی در کنار این موارد، صحنه های زیبایی هم به وجود آمد. مثلا پرستاری که به خاطر مقابله با کرونا عروسی خودش رو به تاخیر انداخت، یا اون دانشجو و طلبه ای که به صورت جهادی در بیمارستان کمک پرستار ها شد، یا اون جوونی که به صورت رایگان در خط تولید مواد ضدعفونی کار کرد تا هم قیمت پایین تر بیاد و هم تولید بالا بره. مردمی که به صورت رایگان ماسک و مواد ضدعفونی در اختیار دیگران گذاشتن و ... .
این برخورد ما با یک اتفاق هست که اون رو خوب یا بد میکنه و این موارد هم خیلی زیاده.
اما به نظرم یکی از صحنه های زیبایی که در بلاها به وجود میاد، توجه به خداوند هست. ایجاد یک ارتباط قلبی با خداوند در رشد شخصیتی هر کسی خیلی مهمه. در مشکلات زندگی میشه به خدا نزدیک تر شد. به مبدا آفرنش و قدرت بینهایت. از او کمک خواست و در اعماق جان باور کرد که همه کارها دست خدا هست.
و یکی از بهترین راه ها برای ایجاد این رابطه با خداوند، خوندن ادعیه ای هست که از امامان معصوم به ما رسیده. ادعیه ای که در کتب مختلف از جمله صحیفه سجادیه گردآوری شده.
در این روزها هم برخی از بزرگان پیشنهاد قرائت دعای هفتم صحیفه سجادیه رو داشتن.
شما هم این دعا رو بخونید و گوش بدید و بعد از تفکر در مضمونش نظرتون رو بگید.
اگر هم مایل بودید این کتاب رو با یکی از بهترین ترجمه هاش میتونید از اینجا تهیه کنید.
