برای شما هم پیش آمده که مطلبی رو سالها قبول داشتین ولی بعداً فهمیدین که اشتباه میکردین. این اتفاق برای همه ما بارها و بارها افتاده و هر دفعه تلاش می‌کنیم تا با دقت بیشتر از خطاهای خودمون کم کنیم.
بخشی از اشتباهات ما به نگاه ما به جهان هستی بر میگرده. مثلاً وقتی همه منجمان فکر میکردن که زمین مرکز جهان آفرینش هست و همه چیز به دور اون می‌چرخه. با همین نگاه اشتباه به جهان کل علم نجوم و آسمان شناسی تدوین شد که بعدها به هیات بطلمیوس معروف شد.
یکی از اشتباهاتی که خیلی از ما انسان‌ها مرتکب میشیم، خطا در شناختن گناه هست. تصور اکثر ما از گناه اینه که گناه فقط نافرمانی خداوند هست و چون باید به خدا احترام بذاریم نباید گناه کنیم. یا اینکه گناه رو فقط یک رفتار اشتباه ساده می‌دونیم که خداوند اون رو ممنوع کرده. ولی آیا واقعیت گناه ض همینه؟
امام سجاد در دعایِ توبهٔ صحیفه سجادیه حقیقت گناه رو در عباراتی متعدد توضیح دادن. گناه در این گناه بازیچه ای هست که انسان رو به بازی گرفته و همه شخصیت او رو مورد تمسخر قرار داده. همین طور گناه افساری هست که انسان گناهکار رو به دنبال خودش می‌کشه. گناه در واقع سواری دادن به شیطان هست.
گناه نتیجه کوری انسان هست و قبل از اینکه مخالفت با خداوند باشه، ظلم به خودمون هست. گناه یک امر لذت بخش هست. یک لذت کوتاه مدت ولی دارای آثار و عواقب دایمی و ماندگار.
امام سجاد گناه رو قتلگاه معرفی می‌کنه. قتلگاهی که در اون انسانیت انسان ذبح میشه و چیزی ازش باقی میمونه. توی یک عبارت دیگه حضرت سجاد گناه رو
چرک و کثافت معرفی میکنن. گناه چیزی هست که باعث سنگینی روح و زمینگیر شده اون میشه.
