تنش های کلیدی در فرهنگ سازمانی مددکاری اجتماعی وجود دارد که می تواند استرس را افزایش داده و تاب آوری را تضعیف کند. پرداختن به این تنش ها در صورت توسعه و تقویب تاب آوری مددکاران اجتماعی می تواند به ایجاد یک فرهنگ سازمانی کمک کند.
کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
تاب آوری عاطفی به طور کلی در مورد مقابله با موقعیت های نامطلوب است.
اگرچه تاب آوری در انسان ها متداول است، اما بی نهایت نیست و می تواند در نوسان باشد.
راهبردهای مقابله شخصی جنبه مهمی از تاب آوری عاطفی است، با این حال، این مفهوم برای سرزنش افراد به دلیل “شکست” آنها در مقابله استفاده شده است.
شناخت نقش عوامل خارجی در افزایش یا تضعیف تاب آوری بسیار مهم است. فرهنگ سازمانی یکی از این عوامل بیرونی در حرفه مددکاری اجتماعی است.
تنش های کلیدی در فرهنگ سازمانی مددکاری اجتماعی وجود دارد که می تواند استرس را افزایش داده و تاب آوری را تضعیف کند. پرداختن به این تنش ها در صورت توسعه و تقویب تاب آوری مددکاران اجتماعی می تواند به ایجاد یک فرهنگ سازمانی کمک کند.
این رویکرد در شرایطی به رشته تحریر و نگارش در می آید که جهان در بحبوحه همه گیری کووید- ۱۹ قرار دارد و کشورها در حال تسهیل راه خود برای ورود و خروج از درجات و سطوح مختلف قرنطینه هستند، که این امر مستلزم آن است که مردم بار دیگر خود را با شیوه جدیدی از زندگی وفق دهند.
این جوهر چیزی است که تاب آوری عاطفی درباره آن است: ظرفیت سازگاری در مواقع سختی و در نهایت، شاید رشد و شکوفایی. این ممکن است در موقعیت‌های غیرمنتظره بحرانی مانند جهان در حال حاضر، یا در پاسخ به استرس‌های مکرر روزمره باشد (کرین و سرل، ۲۰۱۶).
مددکاری اجتماعی به طور گسترده به عنوان “کار عاطفیِ درجه یک” شناخته می شود (Howe, 2008, p1) و تأثیر استرس بر نیروی کار به خوبی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است.
در حالی که راهبردهای مقابله ای فردی که مددکاران اجتماعی را برای مدیریت فشارهای نقش خود تجهیز می کند ممکن است مفید باشد، مفهوم تاب آوری با برخی مقاومت ها مواجه شده است، با این اتهامات که این یک سازه نئولیبرالی است که وقتی فرد قادر به مقابله با آن نیست، سرزنش می کند.
