دستاورد سفر فدراسیون بین المللی مددکاری اجتماعی و انجمن مددکاران اجتماعی ایران، برای زنان افغان و علی الخصوص دانشجویان دختر رشته مددکاری اجتماعی که هم از تحصیل و هم از کار محروم شده اند، چه بود؟
فدراسیون جهانی مددکاری اجتماعی، یکی از مهمترین اهداف سفر خود را میانجی گری برای حمایت از زنان، به ویژه زنان مددکار در افغانستان عنوان کرده بود.
اما در سفر خود به مواردی نظیر گسترش همکاری با موسسه ای تازه تاسیس به نام «موسسه مددکاران افغانستان» و ارتقاء همکاری با ایران در حوزه «درمان اعتیاد» تاکید کرده و تفاهم نامه ای را نیز در زمینه های مذکور جهت همکاری با این موسسه به امضا رسانده اند.
این اقدام فدراسیون، تلاشی برای رسمیت دادن به موسسه ای بود که در کارنامه خود حتی برگزاری یک انتخابات آزاد جهت حضور نمایندگان مددکار اجتماعی در افغانستان را ندارد و بدون حضور تعداد کافی از افراد متخصص و اصلح در هسته مرکزی اش شروع به کار کرده است.
فدراسیون هم چنین تاکید بر کمک های نقدی به مردم فقیر افغانستان و عدم منزوی سازی این کشور داشت و گفتگو با دولتمردان طالب برای این فدراسیون دستاوردی مهم عنوان شده به صورتی که در وبسایت خود نیز حضور رسانه ای شان در کنار این نمایندگان را بعنوان تلاشی قابل توجه ذکر کرده اند.
اما هدف اصلی این سفر که مذاکره بر سر حضور و مشارکت زنان بود آنچنان در حاشیه قرار دارد که وقتی خبرنگار یکی از رسانه های افغانستان از نایب رییس فدراسیون «آنا رادولسکو» سوال میپرسد که : «شما یک زن هستید و با وزرای طالبان صحبت کرده اید، آیا آنها به شما قول داده اند که ممنوعیت کار زنان (در سازمان های غیر دولتی) را حذف کنند؟»
او اینگونه پاسخ می دهد: «از زمانی که در افغانستان بوده‌ایم، به طور مداوم همه به ما گفته‌اند که این ممنوعیت به‌عنوان یک اقدام موقت در نظر گرفته شده است. مددکاران اجتماعی با همه در فرآیندهایی کار می کنند که افراد را با درک محترمانه دور هم جمع می کند تا به جلو حرکت کنند. این امر در این مرحله مهمتر از جستجوی یک وعده است.»
دبیرکل فدراسیون نیز تاکید کرد که «مددکاری اجتماعی، قدرت را در مردم، اجتماعات، خانواده ها و فرهنگ ها می بیند.»
اقدامات و سخنان نمایندگان فدراسیون و تاکید آنان بر موقتی بودن عدم مشارکت زنان و احترام به فرهنگ و گروه ها، این سوال را ایجاد می کند که آیا آنان به درک درستی از بحران فرهنگی و اجتماعی کنونی در افغانستان مبنی بر حذف زنان، رسیده اند؟
آنان هم چنین با انتشار تصاویری از زنان در پست هایشان و گزارش نماینده موسسه مددکاری افغانستان مبنی بر وضعیت روشن و پایدار مددکاری در این کشور، گویی بحرانی برای رسیدگی وجود ندارد و فدراسیون به رسالت خود که ناجی گری و سفر به افغانستان بوده جامه عمل پوشانده است.
رسالتی که بنظر می آید حاصل رویکرد «بالا به پایین» فدراسیون برای مدیریت تغییر در جوامع کمتر بهره مند است. رویکردی که موفقیت را بیشتر از آنکه بر مشارکت و توجه به ریشه های ستم بداند، بر تغییر و دستاوردهای آنی برای گروه هدف میداند.
اما سوال مهم هم چنان باقیست که وضعیت زنان مددکاراجتماعی و محصلان زن در این رشته که از تحصیل ممنوع شده اند چه می شود؟
فدراسیون بین المللی مددکاری اجتماعی و نماینده انجمن انجمن مددکاران ایران, هم چنان این سوال را بعد از سفری چند روزه و پرهزینه به افغانستان بی جواب باقی گذاشته اند.
گزارشی از مدرسه یاوری
