اهمیت آموزش تاب آوری به طور بخصوص در جوامع آسیب پذیر و در حال توسعه جدی‌تر است. این کشورها باید به شوک‌های وارده از منابع گوناگون پاسخ دهند در عین آنکه همتایان آن‌ها در جهان توسعه یافته به عملکرد آن‌ها چشم دوخته اند.
1. ایجاد تاب آوری نسبت به گفت و گو در خصوص شکنندگی یک دولت، هدفی اصولی‌تر و استراتژیک‌تر می‌باشد.
2. تاب آوری بر خلاف سایر اهداف سیاسی، به دنبال رفع کمالگرانه‌ی مشکلات نیست؛ بلکه به دنبال ایجاد تغییرات پیوسته، پایدار و قابل دست‌یابی است.
سطح اعتماد اجتماعی شهروندان به دولت و یکدیگر، رهبری سیاسی با کیفیت و سطح پایین فساد همگی در ایجاد تاب آوری در جوامع موثر اند. در نظر گرفتن ابعاد اجتماعی جامعه در رتبه بندی میزان تاب آوری کشورهای گوناگون تغییر ایجاد می‌کند. برای مثال در صورتی که ابعادی نظیر شادمانی، سلامتی، طرد اجتماعی و درآمد را در نظر بگیریم بلغارستان از تاب آوری بالایی برخوردار است و مجارستان دارای تاب آوری کمتری است.
در حالی که آلمان و لهستان در میان تاب آورترین کشورها قرار دارند، بلغارستان و بالتیک در یک بازه‌ی زمانی متوسط نسبت به بازه‌ی زمانی کوتاه به مشکلات اقتصادی پاسخ بهتری می‌دهند. بعضی کشورها (خصوصاً آلمان) به خوبی توانسته اند با تاکید بر اهمیت آموزش تاب آوری، به شرایط عادی پیش از وقوع فجایع باز گردند. در عوض کرواسی، قبرس، یونان، ایتالیا و اسپانیا هنوز از وضعیت اجتماعی و اقتصادی پیش از بحران خود عقب هستند.
انتشاریافته در اولین باشگاه تاب آوری ایران
