سلام به تو که اینو میخونی
این قسمت رو با یک سوال خیلی مهم شروع میکنم🤔
تا حالا اینو از خودت پرسیدی؟ یعنی عمیقاً از خودت بپرسی که خب من چه زمانی موفق هستم؟
یا اینکه فقط به اینکه چجوری قراره موفق بشم فکر کردی؟
از نظر اکثر ما مفهوم موفقیتی که میشناسیم برگرفته از رسانه و تبلیغات گسترده ایه که بیرون و تو فیلم ها و تلویزیون می بینیم. اما آیا واقعیت همینه؟
واقعاً موفقیت یعنی تلاش مداوم و اراده آهنین و کار و کار و تلاش و تلاش و تلاش؟😮💨
من اینجام تا بهت بگم اینا خیلی خوبه اما گاهی اوقات میتونه بد هم باشه و موفقیت فقط اینا نیست.
موفقیت یک مفهوم نسبی و شخصیه. اصلاً اصولش هم همینه!
چون ظرفیت ، توانایی ها و انگیزه های من و تو فرق میکنه. مسیر و سرنوشتمون هم فرق میکنه. یکی با دو ماه خوندن کنکور بهترین رتبه رو میاره اما یکی دیگه باید یکسال وقت بزاره.
پس اینکه افراد موفق دنیا و کشورمون رو با خودمون بخوایم مقایسه کنیم کار اشتباهیه. البته که میشه ازشون الگو گرفت برای حرکت در این مسیر. اما مسیر رو باید خودمون بریم.
این اثر رو باید خودمون خلق کنیم و ممکنه فقط هم خودمون از نتیجش راضی باشیم اما همین کافیه. که فقط به یک رضایت درونی واقعی برسیم.🌄
ازونجایی که تلاش کردن کیفیتِ بودن ما رو افزایش میده پس یک فرایند پیوسته اس و نمیشه گفت تو همیشه باید به یک اندازه تلاش کنی. اونیکه سالها راه رفتن روی طناب رو تمرین کرده نسبت به اوایل کارش ، تلاش خیلی کمتری برای اینکار میکنه (یا زحمت کمتری میکشه).
ابتدای مقالات اکثر دانشمندانی که برنده جایزه نوبــل شدن علیرغم موفقیت و قطعیت در عملکردشون اکثراً با جمله : « بنظر میرسه » ، « این احتمال مطرحه که » یا « گمان می رود » مواجه میشی
اصلاً میتونیم بگیم که هر چی موفق تر باشی شک و تردیدت بیشتر هم میشه چون مطالب و روش های بیشتری رو میفهمی و همین امکان رشدت رو فراهم میکنه و بهت جرات میده
پس اگر اوایل اعتماد به نفس نداری یعنی داری درست پیش میری!
انقدر آدم های موفق در نظر ما توسط رسانه های مختلف bold شدن که کمتر کسی پیدا میشه که بره بگرده ببینه واقعا این آدم موفق کیا پشتش بودن؟
مثلاً جف بزوس ، یا بیل گیتس با کمک چه کسانی به اینجا رسیدن؟
مسلماً راه موفقیت مسیر راه رفتن های تنهایی نیست. و در میانه راه باید دائماً از کسانی که تجربه دارن و بیشتر از ما میدونن کمک و راهنمایی گرفت.🧳
علاوه بر این جالبه بدونید که مغز ما در ساختن مسیر های نورونی جدید خیلی خسیسه. یعنی تاجایی که بتونه سعی میکنه که از مسیر های قبلی استفاده کنه و انرژی صرف ساخت مسیر جدید برای یک مهارت یا یک روشِ نو نکنه🧠
تنها جایی که مغز در انجام اون کلی ولخرجی می کنه بحث ارتباطاته. یعنی هنگامی که ما داریم با یکی ارتباط برقرار می کنیم (حالا ارتباط کلامی یا غیرکلامی) مغز دائماً و پشت سر هم ارتباط های نورونی جدید می سازه و یکسره در حال شبکه سازیه.👀
این یعنی با ارتباط و تعامل با افراد ما دانش و آگاهی و علم خودمون رو افزایش میدیم و بسیار سریعتر و راحت تر به موفقیت می رسیم.
و در نهایت باید بگم برای خودم گاهی همین که ناموفق نباشم کافیه🙂
توی نظرات بگو تعریف تو از موفقیت چیه؟
