در لغت به فیلم‌های خوراکی، پوشش و یا لفاف خوراکی نیز گفته میشود. امروزه این پوشش‌ها تا حد زیادی درحال جایگزینی با پوشش‌های سنتزی هستند.
فیلم های خوراکی به 3دلیل عمده کاربرد فراوانی در صنعت غذا دارند :
فیلم های خوراکی لایه‌ا‌ی نازک از مواد بیوپلیمری با ضخامت 250 میکرومتر هستند. این پوشش‌ها،در سطح یا بین اجزای مواد غذایی قرارگرفته و به عنوان سدی در برابر انتقال مواد (رطوبت، چربی و گازها) عمل میکنند. فیلم ها و پوشش های خوراکی سیستم های امیدوار کننده ای برای بهبود کیفیت غذا، ماندگاری، ایمنی و عملکرد هستند. آنها می توانند به عنوان مواد بسته بندی فردی ، مواد پوشش مواد غذایی ، مواد فعال کننده و برای جدا کردن محتویات مواد ناهمگن درون غذاها استفاده شوند.
کارایی و ویژگیهای عملکردی فیلم های خوراکی بسیار وابسته به ویژگیهای ذاتی مواد تشکیل دهنده فیلم یعنی بیوپلیمرها (مانند پروتئین ها، کربوهیدرات ها و لیپیدها)، نرم کننده ها و سایر مواد افزودنی است. فیلم ها یا پوشش های خوراکی به طور کلی به عنوان لایه نازک مستقل از مواد تعریف می شوند.
پوشش های خوراکی مواد غذایی معمولاً از پلیمرهایی تشکیل شده‌اند که قادر به ایجاد مقاومت مکانیکی در ساختار نازک و مستقل خود هستند. فیلم های خوراکی می توانند کیسه، بسته بندی، کپسول یا پوسته ها را نیز تشکیل دهند. پوشش ها شکل خاصی از فیلم ها هستند که مستقیماً روی سطح مواد غذایی اعمال می شوند.
فیلم ها و پوشش های خوراکی از بیوپلیمرهای خوراکی و مواد افزودنی با ارزش غذایی تولید می‌شوند. پلیمرهای تشکیل دهنده فیلم می توانند پروتئین، پلی ساکاریدها (کربوهیدرات ها) یا لیپیدها باشند. پوشش های خوراکی مواد غذایی کیفیت محصولات غذایی را افزایش می دهد و از آنها در برابر صدمات فیزیکی، شیمیایی و میکروبی محافظت می کند.
ادامه مطلب فیلم های خوراکی را به صورت کامل در علم فود بخوانید.
