بعضی وقتا فکر می کنم ته ته با فکرهای عالم هم باشی، آخر ملاحظه کردن هم که باشی، باز یه جاهایی تو زندگی هست که نمی تونی راه حل براشون پیدا کنی نمی دونم ولی به نظرم راه حل نداره یا حداقل به فکر من نمی رسه. بعضی گیر و گورهای زندگی دقیقا ینطوری اند انگار توی یه اتاق گیر کردی هی می خوای بیای بیرون ولی در رو پیدا نمی کنی .این قدر سرت رو می کوبی به دیوار اینقدر انرژی اتو می گیره ولی آخرش می بینی هیچی به هیچی. چند وقته به این نقطه رسیدم که انرژی امو جای دیگه مصرف کنم .با خودم می گم خدایا تو خودت هر کی رو یه جور آفریدی و اومدن آدم های دیگه تو زندگیم بی حکمت نیست پس باهاشون نجنگم و تلاش نکنم که دوستم داشته باشند و بایستم عقب منتظر باشم تا خدا خودش در رو برام باز کنه.
