همه برای یکی،یکی برای خودش
احتمالا بشود حال امروز جامعه به اصطلاح روشنفکری ایران را مانند تیم فوتبالی در نظر گرفت که بازیسازش برای جلب توجه به گل زدن نیاز دارد.
خیلی سخت نیست که بتوان چنین تیمی را محکوم به یک ناکامی خواند چرا که نه تنها بازیساز وظیفه خودرا به درستی انجام نداده بلکه حتی مهاجمان هم به دلیل خودخواهی بازیساز داستان نتوانستند موقعیت قابل توجهی را به دست اورند.
این معادلات همچنین اینجا هم پا برجاست.در یک جامعه سالم اگر مشکلی وجود داشته باشد مسلما کار روشنفکر اگاه کردن عوام است و اگر این مشکل برای ایشان (مردم)واقعا مهم بود به کسی که میتواند این مشکل را از میان بردارند فشار می آورند.
چند ماه پیش خداداد عزیزی در برنامه زنده یک طعنه کوچکی به ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه زد و خب همانطور که پیداست کسی به او چیزی نگفت.اما اگر همین بشر در خیابان شال سفید به دست میگرفت یا در همان برنامه کوچکترین اشاره ای به چنین جریاناتی میکرد حداقل سرنوشتش مانند خیلی های دیگر بایکوت شدن و خانه نشینی بود.اما چرا؟
امروز مسیح علینژاد شاید شناخته شده ترین فعال زنان در ایران باشد که شخصا معتقدم بزرگترین ضربه را هم به این جریان وارد کرده است چرا که اگر در حد یک فعال زنان مخالف حجاب باقی می ماند طرفدارانش هم همان فعال زنان مخالف حجاب لقب میگرفتند اما این بشر با داد زدن عقاید خود در زمینه بر اندازی و مخالفت با اسلام و ملاقات با پمپئو و ... باعث شد همه پیروانش هم به این چشم نگریسته شوند(کما که واقعا باشند)و حالا اگر یک زن در چهارشنبه شال سفید به سر کند را نه به چشم یک مخالف حجاب بلکه به چشم یک بر اندازِ مرتدِ مزدور امریکا میبینند و فکر میکنم این یک فقره به تنهایی نشان دهد که علینژاد چه ضربه مهلکی را به این جنبش وارد کرده است.
اگر امروز یک عالم دینی برای مبارزه با حجاب اجباری اقدام کند مطمئن باشید اولین کسی که به مخالفت با او بر خواهد خواست همین علینژاد و هم قطارانش هستند چرا اینها بیشتر از اینکه بخواهند این مسائل حل شوند میخواهند خودشان این مسائل را حل کنند تا یک جام را به قفسه خالی افتخارتشان ببرند.
همین بشر شاید فردا سودای ریاست جمهوری را هم در ذهن بپروراند و این میشود که خودخواهی این جماعت رویای مقدس افرادی دغدغه مند را به دهه ها بعد موکول کند. اما اگر این خانم کارش را به عنوان یک فعال اجتماعی یا حتی معترض به درستی انجام میداد امروز شاهد سوختن آرمان های پیش پا افتاده زنان نبودیم.
هدف از این متن صرفا تاختن به مسیح علینژاد و امثالهم نبوده و امیدوارم توانسته باشم کمی دست این سلبریتی های به ظاهر دغدغه مند را از پیش خوانده باشم.
والسلام.
