گاهی فکر میکنم که ایا من لیاقت شاد زندگی کردن را دارم یا نه ؟!
احمقانس ؟ خب جواب یک سوال من رو بدین : اگر هر انسانی لایق شادی هست پس چرا هر روز من و امثال من با این همه ترور اخبار بد روزهای جوونیشون رو میگذرونن ؟
اینترنت بار ها وسط کارم قطع میشه و کار من کاملا نیازمند یک اینترنت ازاد و پرسرعته . من توی خاک خودم اولین ابزار کارمو ندارم
من و امثال من از اولین حقوق انسانیمون برخوردار نیستیم .
هزار تا دلهره و غصه هست که جاش توی این متن نیست .
این متن با یک نتیجه گیری تموم میکنم : ما جوون های ایرانی لایق شادی تو خونه خودمون نیستیم.
