با انتشار مطلبی از انوشیروان کیهانی زاده در روزنامه شرق و سپس با تایید کمیته بین‌المللی نجات پاسارگاد، روز هفتم آبان ماه به عنوان روز بزرگداشت کوروش در تقویم نا نوشته این ملت نام گرفت...
مطلبی که به سندیت گاه شمار نبونایید، روز ورود کوروش به بابل است.
خب تا این جای مطلب همه چیز از نگاه ملت گل و بلبل است، اما فقط برای ملت...
خب این مانع تراشی ها که اجازه نمی‌دهد این روز در تقویم رسمی قرار گیرد، برای چیست؟
یک: در مطالبی که برای رد این تاریخ نگاره می‌خواندم به این مطلب اشاره شده بود که در تقویم‌های رسمی جهانی عنوانی برای این روز متذکر نشده‌اند.
دو: سند بعدی برای رد این روز این بود که، تاریخ برگزاری جشن‌های 2500ساله پهلوی بین 20 تا 24ام مهر هست و در تقویم شاهنشاهی هم روزی به نام کوروش ثبت نشده است.
سه: نکته‌ی بعدی برای رد این روز، جعلی انگاری گاه‌شمار نبونایید است و این نکته که یهودیان جشنی موسوم به پوریم به معنای رهایی را در فروردین جشن می‌گیرند و تاریخ ورود کوروش به بابل باید در همان زمان باشد که مصادف رهایی یهودیان است، در کنار اینها همه، اصلا چرا باید روزی که برای یهود خوش یمن است را، جشن بگیریم؟
اگر مسئله 7 آبان است، لطف بفرمایید، کمر همت ببندید و تاریخ مناسبی را اعلام بفرمایید. اگر هم سندی نبود، فدای سرتان، یک روز را الابختکی مقدر فرمایید. ما هم راضی‌ایم. حالا 7 آبان هم بود که چه بهتر!
و اما اگر مسئله ارتباط این روز با یهودیت است. که خب اجازه دهید یهودی ها جشن خود را در فروردین بگیرند و ما به اشتباه به انگاریم که 7آبان روز بزرگداشت کوروش کبیر است و یا اصلا هر روز که شما صلاح میدانید.
و باز از شما می‌پرسم، آیا مسئله 7 آبان است و یا مسئله کوروش کبیر است؟
حالا که این شانس را داریم یکی از چهره‌های تاریخی خود را بشناسیم، چرا نباید روزی را به پاس او، گرامی بداریم؟ و به تاریخ خود غرّه شویم، بگذاریم مسئله به این سادگی سبب وحدت ایران و ایرانی شود؟
راستش همین که منشور حقوق بشری هست که سند فرهنگ‌ما باشد و یا هنوز پاسارگادی هست که توریستی را برای بازدید از آن به ایران بکشاند، ارزش آن را دارد که یک روز را در تقویم این ولایات به بزرگداشت بنیان گذار آن امپراطوری بزرگ ارج نهاده شود، چه مسئله کوروش باشد و چه فقط امپراطوری او.
حالا اگر 7 آبان هم نبود، نبود. شما هر روز را که خواستید بفرمایید تا ما همان روز را گرامی بداریم!
