فرق حسادت ورزیدن و غبطه خوردن چیست؟

این را تازه فهمیده ام و میخواهم برایتان به زبان خودم به طور خلاصه و مفید بگویم. ما خیلی وقت ها به حسی که خودمان نسبت به دیگری داریم میگوییم حسادت ولی من جدیدا فهمیده ام که نه، بیشتر غبطه خورده ایم تا حسادت کرده باشیم. یعنی مثلا فلانی ویژگی و نعمتی را دارد و ما می بینم و میگوییم کاش ما هم داشتیم؟ و این حسادت نیست. ما که نخواستیم روزی آن فرد کم شود. ما که دعا نکرده ایم که آن فرد دیگر نتواند از آن نعمت استفاده بکند. اصلا گفته ایم نوش جانش، خدا بیشتر هم بهش بدهد .. ولی خداوندا به من هم بده ازین نعمت ها که به او داده ای.

خیلی وقت ها فکر میکردم که حسادت در وجودم هست. و ناراحت بودم. و به دنبال درمانش بودم. ولی حال فهمیده ام تنها غبطه میخوردم به بعضی چیزها که دیگران داشته اند و من نداشتم. حالا وارد بحث دینی اش شویم غبطه خوب است و حسادت گناه دارد. چه بسا غبطه موجب حرکت آدم میشود و حسادت کین خواهی از دیگران است.

یادم می آید یک بار یکی از همکارها سر اینکه قرارداد یکی دیگر دویست هزار تومن بالاتر ازو بود رفته بود و با مدیرعامل صحبت کرده بود که من سابقه ام بیشتر است و یا حقوق من را بیشتر کنید یا حقوق فلانی را کمتر کنید. یعنی تهِ حسادت. البته اظهار نظرهای درخشان دیگری هم دارد گاهی این همکارمان کهآدم میخواهد موهایش را بکند و چشم های خودش را درآورد ولی بیخیال نگویم بهتر است.

پی نوشت1: داره برف میاد .. یوهو

پی نوشت2: ولنتاین پیشاپیش مبارک

پی نوشت3: سپندارمذگان هم همینطور

پی نوشت4: 22 بهمن مبارک راستی :)

پی نوشت5:

پی نوشت6: میخوام پستم کوتاه شه واسه همین زیاد نمینویسم

پی نوشت7: یک صلوات بفرستین

پی نوشت8: به یارو حالت تهوع دست داد. اونم بهش دست داد

پی نوشت9: چه همه پست که میخواستم بنویسم و ننوشتم :/

پی نوشت10:

دیروز دیدمش

سرد

یخ زده

در قالب یک آدم برفی