نام این کتاب را در کتاب ادبیات فارسی دوران مدرسه خوانده بودم. اما نمی دانم چرا تا به امروز علاقه ای به کتاب های فارسی نداشتم. حس می کردم فقط نویسندگان خارجی هستند که می توانند داستان های درخشان و درجه یک بنویسند. نخورده و نچشیده قضاوت می کردم. شاید تا بحال صدها جلد رمان خارجی خوانده باشم ولی رمان ایرانی. خیلی کم. از رضا امیرخانی خوانده ام. از مصطفی مستور خوانده ام. خوب بوده اند ها. ولی باز هم کششم بیشتر به سمت رمان های خارجی بود. باری حالا که حسابی رمان خارجی خوانده ام و میبینم همچین حرف زیادی هم برای گفتن ندارند تصمیم گرفته ام از رمان های برتر داخلی بخوانم.
پس کتاب "چشم هایش" را تهیه کردم و شروع کردم. چه نثر دلنشینی دارد. چه داستان پرکشش و جذابی. توصیفات فوق العاده و از فرهنگ و چیزهایی می گوید که می دانم چیست نه مثل کتاب های فرنگی که همه اش از مشروب خوری های شخصیت ها می گوید . همه ش از محله هایی می گوید و بی اندازه توصیفشان میکند که هم اسم هایشان عجق وجق است هم جذابیتی ندارد، هم چیزی به آدم اضافه نمیکند. اسم شخصیت ها گاهی چنان جدید است که نمیدانی اسم کاراکتر مرد است یا اسم کاراکتر زن داستان. چشم هایش داستان استاد نقاشی ایست که یک تابلو نقاشی از زنی کشیده که چشم هایش چنان زیبا و پر کشش است که بینندگان را جادو میکند. حالا این زن کیست؟ استاد نقاش که به کلات تبعید شده است میمیرد. پس کسی نمی داند او کیست؟ یکی از شاگردان استاد دنبال این زن می گردد و پس از سال ها بالاخره او را پیدا میکند و این تازه آغاز ماجراست..
14مهر1402
