اگر ژانر زخم کاری را طنز در نظر می گرفتند شاید بهتر بود. آخر در یک خانواده مگر افراد چقدر هم را این طوری صدا می زنند.
-پسرعمو سلام
-سلام پسر عمو
-چایش خوب نیست پسر عمو
-آره پسر عمو ، چای ارل گری گران بود
چای کله پاچه گرفتم
-از دست تو پسر عمو
-موش بخورت پسر عمو
- دختر عمو .. پسر عمو رو موش نخوره ؟
-نه پسر عمو .. خر بخوره پسر عمو رو
و این تنها یکی از بخش های فان و خنده دار سریال بود. از دیگر بخش های بسیار طبیعی و زیر پوستی سریال آن قسمت هاییش بود که می خواستند هم را بغل کنند. یعنی از بیست متر جلوتر آغوش باز می کردند و می آمدند هم را بغل می کردند. م که به عمر خودمان هم چین چیزی ندیده بودیم. مثلا می گفت :
-پسر عمو
بازیکر 1 آغوشش را باز می کند و پنجاه متر به سمت بازیکر 2 قدم بر می دارد.
بازیگر 2 هم نیم ساعت همانجا ایستاده و آغوشش را باز کرده تا بازیگر 1 به او برسد.
بعد کارگردان عزیز آمده تهیه کننده ی بیچاره را تیغ زده که برویم خارج فیلم برداری کنیم و چهار تا زن بی حجاب نشان دهیم. بعد رفته کنار ساحل دوبی بازیگرهایش را در آب قرار داده و زن ها و مردها با لباس پریده اند توی آب یا کنار ساحل دارند آفتاب می گیرند. زیبا نیست؟ من که به عنوان یک کار کمدی به این سریال اسکار می دهم.
