بسم الله الرحمن الرحیم
1. به قرآن سوگند که تو بر راهى راست قرار دارى; راهى که به خدا منتهى مى شود و تو را به نیکبختى مى رساند. (پس راهی هست؟)
2. آرى، بر آنان یکسان است، چه بیمشان بدهى یا بیمشان ندهى ایمان نمى آورند. (نرسیم به اینجا!!!)
3. تو فقط کسى را هشدار مى دهى و هشدار تو براى او سودمند است که قرآن را تصدیق کند و به سمت و سوى آن گراید و از خداى رحمان که براى او در حجاب است، بهراسد و در عین حال به رحمتش امیدوار باشد. چنین کسى را به آمرزش گناهان و بهشت که پاداشى ارجمند است نوید ده. (پس شرطش اینه: ایمان به قرآن و مطالعه اش! ترس از خدا و امید به خدا!)
4. ما خود، مردگان را براى کیفر و پاداش زنده مى کنیم و کارهاى نیک و بدى را که در دوران زندگى پیش فرستاده اند و نیز سنت هاى شایسته و ناشایستى را که از خود در میان مردم به جاى گذاشته اند، همه را در کتابى ثبت مى کنیم، و ما هر چیزى را در لوح محفوظ که پیشواى خلایق است و مقدّرات حتمى آنها را به روشنى دربردارد، برشمرده و ثبت کرده ایم. (حواست باشه سنت های خوب برجا بذار نه سنت بد!)
5. شما مردمى هستید که بى اندازه مرتکب گناه شده اید، و همین موجب حق ناپذیرى شما شده است. (باید حواسمون به خودمون باشه، مخصوصا که قرار صاحب الزمان ظهور کنه...)
6. از کسانى که براى رسالت خود، مزدى از شما نمى طلبند و خود هدایت یافته اند پیروى کنید و دعوتشان را بپذیرید.
7. و پس از شهادت آن مرد هیچ لشکرى از آسمان بر قوم او نفرستادیم تا از آنان انتقام گیرند، و پیش تر نیز براى نابود کردن تکذیب کنندگان لشکرى فرو نفرستادیم. وسیله نابودى آن قوم، تنها یک صیحه بود، که ناگهان همگى خاموش شدند. (خدا خودش رحم کنه...)
8. و خورشید آیت و نشانه اى دیگر است که پیوسته روان است تا آن گاه که با فرا رسیدن اجلش به استقرار و سکونى که براى آن تعیین شده است برسد. این، اندازه گیرى خداوندى است که هیچ کس و هیچ چیز بر او فایق نمى آید و به همه مصلحت ها داناست. (سبحان الله سبحان الله سبحان الله...)
9. آرى، هیچ وسیله اى براى نجاتشان نیست، مگر رحمتى از جانب ما به آنان برسد و زنده بمانند و تا فرارسیدن سرآمدى که برایشان معین کرده ایم، از نعمت هاى دنیا بهره ببرند.
10. و هیچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان برایشان نمى آید مگر این که از آن رویگردان اند.
11. برپایى قیامت و گردآورى آنان در آن صحنه بر خدا آسان است. آنان جز یک بانگ را که با دمیدن در صور ایجاد مى شود، انتظار نمى کشند. آن بانگ به ناگاه آنان را در حالى که با یکدیگر کشمکش مى کنند، فرو مى گیرد و در دم هلاکشان مى سازد.
12. آن گاه نه مى توانند به دیگران وصیّتى کنند و نه فرصت مى یابند به سوى کسان خود بازگردند. (وقتی میریم دیگه تامام میشه همه چی، همه چی و...)
13. پس امروز به هیچ کس اندک ستمى نمى شود، زیرا جز آنچه انجام مى دادید، سزا داده نمى شوید.
14. همانا بهشتیان ...
سلام بر آنان باد. این سلام از جانب پروردگارى رحمت آفرین به آنان گفته مى شود.
15. دوزخ را در برابرشان حاضر مى سازیم و مى گوییم: این است آن دوزخى که همواره بدان تهدید مى شدید. امروز به سزاى این که کفر مىورزیدید در آن ماندگار باشید.
16. آیا انسان ها براى پى بردن به یکتایى خدا و ربوبیت او در جهان هستى نیندیشیده...
17. دلایل توحید آشکار است، ولى مشرکان به جاى خدا معبودانى چون بتان، شیاطین و سران ستمگر را به خداوندگارى برگزیده و به پرستش آنها پرداخته اند، به این امید که از سوى آنها یارى شوند. (ما چی و کیو میپرستیم؟)
18. با روشن شدن این حقیقت که مشرکان دل به یارى ناتوانان بسته اند و در قیامت کیفر خواهند دید، نباید گفتار کفرآلودشان تو را غمگین کند. آنان نمى توانند بر ما غلبه کنند، زیرا ما آنچه را که از گفته ها پنهان مى دارند و آنچه را آشکار مى سازند مى دانیم. (پس لعنت خدا به آمریکا و اسراِییل و عربستان و...)
19. آیا انسان به روشنى ندانسته است که ما او را از نطفه اى ناچیز آفریدیم پس ناگهان او ستیزه گرى شده است که آشکارا با ما به کشمکش مى پردازد؟! (به چی مغروریم؟)
20. گفت: چه کسى این استخوان ها را در حالى که پوسیده اند، حیاتى دوباره خواهد بخشید؟ اى پیامبر، در پاسخ او بگو: همان توانمندى که نخستین بار آن استخوان ها را پدید آورد، آنها را زنده مى کند...
21. آیا آن کسى که آسمان ها و زمین را آفریده است توانا نیست که با آفرینش دوباره انسان ها همانندشان را بیافریند؟!
22. وقتى ایجاد چیزى را بخواهد، کارش جز این نیست که به آن مى گوید: باش. پس آن موجود مى شود.
صدق الله العلی العظیم
