میگفت نارنجی زیباترین رنگ است. من اما از کودکی آنطور که یادم می آید نارنجی را تعفن آور می دانستم ...یا مثلا همین خرمالور؛ هم بدمزه است و هم نارنجی! وای که چه افتضاحی...او اما خاطرخواه درجه یکش بود.
براستی کدام رنگ زیباست، کدام طعم خوشمزه است، کدام بو دلپذیر است، کدام چهره دل نشین است؟ بینی بزرگش خوب است یا کوچک؟ چشم آبی خوب است یا سیاه ... حاج ابراهیم، میوه فروش محل یکی از زیباترین چهره هایی است که من میشناسم... مردی با صورتی آفتاب سوخته و چروکیده... چشمانی ریز و بینی و گوشی بزرگ...عینکی ته استکانی و سری با دو سه تار مو برای خالی نبودن عریضه...سوال من اما این است. معیار زیبایی چیست؟
