تو پست قبلی شرح مختصری از اتفاقات یک سال گذشته خودم و مسیر دیتاساینتیست شدنم رو دادم. این پست انشالله این مطلب رو ادامه می دم.
آبان ماه 97 بود که شروع کردم به تحقیق در زمینه شبکه های عصبی تا دوباره یادم بیاد چی خوندم. در حین مطالعه چشمم افتاد به پایتون که البته در دوران پسا دکترا در دانشگاه یو ام مالزی باهاش سر یک پروژه تا حدودی آشنا شده بودم. رفتم و یک IDE به اسم Wing دیدم که مربوط به پایتون بود، نصبش کردم و یک مقدار باهاش ور رفتم و دیدم خیلی ساده هست. دوباره رفتم داخل وب سایتها و تحقیق بیشتر که چشمم خورد به یک رشته به نام دیتاساینتیست. یه مقدار جلو رفتم دیدم رشته جدیدی هست و مربوط به مدلسازیهای آماری و شبکه های عصبی، بازار کارشم رو به رشد و منم که جویای کار. در موردش مطالعه کردم و دیدم که میتونم یادش بگیرم. از اینجا بود که رفتم سراغ نرم افزارهای تخصصی و دانلود فیلمهای آموزشی از سایتهای pcdownload و اینا که واقعا ممنونم ازشون.
کلیه کتابخونه های اصلی این رشته در یک پکیج به نام آناکوندا خلاصه شده. پس اون رو دانلود کردم و به همراهش کتابخونه های مورد نیاز رو نصب کردم. حالا نوبت مطالعه بود و دیدن فیلمهای آموزشی. یک مقدار که جلو رفتم دیدم کلا من از این رشته به مقدار بسیار سطحی یاد گرفتم. تو فیلمهای آموزشی هم به زبانها و نرم افزارهای زیادی برخورد کردم که واقعا من رو گیج می کرد. تصور کنید یهو بشنوید پایتون بعدش R بعدش Scikit learn، Pandas، Numpy، Matplotlib , Tensorflow و ... و تموم هم نشه و پشت سرش بیاد Tableau، D3.jsو کراس و ...
خوب چاره ای نبود و باید یاد می گرفتم. ولی از کجا باید شروع می کردم؟ چطور زمانبندی می کردم؟ واقعا برام سخت بود. از همون فیلم آموزشی Udemy یا Udasity بود اگه اشتباه نکنم به نام Zero to Hero که شروع کردم. روزی هم شاید دو یا سه ساعت مطالعه داشتم. خوب با زن و بچه و بیکاری, مطالعه کردن سخته بخصوص که ببینی منابع مالی رو به اتمامه و باید سریعا کار گیر بیاری.
یک ماهی کار کردم و دیدم یه سری مفاهیم اولیه رو یاد گرفتم و تصمیم گرفتم که برای کار اپلای کنم.دل شیر می خواد مگه نه هاهاها. یک رزومه درست کردم و تا تونستم سوابق کاریم رو مرتبط کردم به رشته دیتا ساینتیست. اپلیکیشنهای linkedin و Glassdoor رو نصب کردم و در سایتهایی مثل Indeed و Jobstreet و اینا هم ثبت نام کردم و منتطر شدم تا تماس بگیرن. البته اینم بگم به چند کشور خاص که فکر می کردم شاید شانس بیشتری داشته باشم خودم رو محدود کردم. مثل مالزی که دکترا رو اونجا گرفته بودم. اتریش که اروپایی بود و ویزاش سریعتر از آلمان جور میشد. بقیه کشورها مثل آمریکا برام با سوابق و دانشی که داشتم وقت تلف کردن بود.
فکر کنم دو هفته ای طول کشید که اولین تماس رو داشتم. یک شرکت از مالزی می خواست استخدام کنه. در جا ردم کرد.تا پرسید کجایی الان، گفتم ایران قطع کرد. نزاشت چیز دیگه ای بگم. دوباره منتظر شدم و اپلای کردم و دوباره یک شرکت از مالزی. اینبار مرحله اول با یه خانمی که recruiter شرکت بود مصاحبه اول رو انجام دادم که مربوط به سوابق بود و قبول شدم. یک پروژه برام فرستادن و گفتن که 3 روزه انجامش بده و بفرست.چون نمی خوام پستم خستتون کنه باقی داستان رو می زارم واسه پست بعدی که مربوط به مصاحبه هامه.
