دو سه سال پیش یک مقدار پول داشتم ترجیح دادم آن را به طلا تبدیل کنم به بازار بزرگ رفتم و خیلی چیز دریافتم، اول اینکه یاد گرفتم به جای اینکه طلای نو بخرم می توانم از طلای دسته دوم یا طلای بدون کارمزد استفاده کنم. پولم را بابت اجرت ندهم به جای آن کمی طلایم اضافه شود خلاصه من طلای دسته دوم خریدم و تازه داستان شروع شد.
از آنجایی که گردن آویز من دسته دوم بود تصمیم گرفتم آن را به آبکاری ببرم و با آبکاری کردن نو دیده شود، در کارگاه طلا سازی آقای صنعتگر خیلی از گردنبندی که خریده بودم تعریف کرد و گفت: « این پلاکی که شما خریده اید خارجی است به آن ایتالیایی می گویند و نگین هایی روی آن کار شده اتمی می باشد و لی نوع نگینی که کار شده خیلی بهتر از نوع ایرانی آن است و درخششی که دارد شبیه سنگ های اصل می باشد. »
چیزی که به آن توجه نکرده بودم این بود که یکی از نگین هایش افتاده بود، به دلیل اینکه خیلی ریز بود من متوجه آن نشدم. وقتی برای درست کردن پلاکم به تعمیرکاری طلا رفتم در آنجا گفتندکه: چون پلاک شما ایتالیایی است و خیلی هم قدیمی این پلاک قابل تعمیر نیست اگر بخواهیم نگین افتاده را ترمیم کنیم ممکن است نگین های دیگر شل شوند.درست است که این چیز ها برایم پیش آمد ولی یک گردن آویز منحصر بفردی برایم شد که هر جا به گردنم می اندازم حداقل یکی دو نفر پیدا می شوند و می خواهند آن را از من بخرند. خلاصه حکم گنج را برایم دارد. پیشنهاد می کنم اگر شما هم انگشتر سنگدار یا گوشواره های سنگدار قدیمی یا مثل من گردنیند قدیمی دارید در حفظ آن کوشا باشید.
