نردبان فنی چقدر بلنده؟
مهارت‌های فنی بین بچه‌های مهندسی مخصوصا بچه‌های علوم کامپیوتر که دائما دنیاشون داره تغییر می‌کنه، جزو مهارت‌های مهم و تعیین کننده هستن. این که چه زبان‌ها، تکنولوژی‌ها، پارادایم‌ها و مفاهیمی رو بلد باشن. معمولا بعدش نوبت به سطح تسلط و خفن بودن(Seniority) می‌رسه، این که شما چقدر روی اون مفاهمیمی که نام بردیم و دیگر مفاهیم مسلط هستید و جای درستی از اونها استفاده می‌کنید. معمولا توی تیم‌ها بخش‌های مهم و وظایف کلیدی تکنیکال به این آدم‌ها سپرده می‌شه و گاها به نوعی نقش رهبری یا منتوری هم بهشون داده می‌شه.
من نمی‌خوام در مورد این که «سنیوریتی چیه» یا «چقدر بلد باشم بهم می‌گن سنیور» حرف بزنم. می‌خوام از نظر خودم بگم که این مهارت‌ها چقدر می‌تونن جایگاه شما رو توی تیم بالا ببرن. آیا من هر چقدر آدم مسلط‌تری باشم می‌تونم پوزیشن‌های بالاتری توی شرکت گیر بیارم؟ مثلا می‌تونم CTO یا Tech lead بشم؟ یا team lead. در واقع این نردبون فنی بالا رفتن ازش چقدر منو می‌تونه توی سازمان بالا ببره؟ از اون جا به بعد چی مهمه؟
اوایل ورود شما به یک تیم و در میان مدت، مهارت‌های فنی شما واقعا تعیین کننده است. این که شما بتونید سریع و خوب مهارتی رو کسب کنید و توی اون پیش برید. در واقع نرخ یادگیری‌تون بالا باشه. مهارت فنی به شما کمک می‌کنه توی تیم اعتمادسازی کنید و البته اعتماد به نفستون هم بالا بره. هر چقدر بیشتر در مهارت‌های فنی ماهر بشید این امکان رو دارید که کارها رو زودتر و بهتر انجام بدید و کم کم راهتون رو به سمت بخش‌های مهم باز کنید. اما این راه تا کجا ادامه داره حقیقتش اینه تا زمانی که کاری فقط به شما بستگی داشته باشه مهارت‌های تکنیکال اهرم خوبیه که در اختیار شماست. اما کم کم وقتی این کارها جنبه‌ی جمعی پیدا می‌کنن از وزن مهارت تکنیکال کاسته و به وزن مهارت‌های نرم افزوده می‌شه. قطعا مهارت‌های تکنیکال اونجا هم اهمیت دارن اما کدوم شرکتی حاضره کسی رو که توانایی خوبی در ارتباط برقرار کردن با دیگران نداره به عنوان مدیر یک تیم انتخاب کنه؟ یا مثلا آدمی که نمی‌تونه توی مواقع حساس کنترل خودش رو حفظ کنه و اوضاع رو تحت کنترل داشته باشه؟ اگه این شخص به تنهایی روی یک بخشی کار کنه و از لحاظ مهارت‌های نرم خراب کنه، فقط یک نفره که خراب کرده اما وقتی این فرد مدیر یک تیم هر چند کوچیک باشه اشتباهات اون ابعاد گسترده‌تری می‌گیرن. این ابعاد نه فقط مالی بلکه ممکنه ابعاد انسانی و اعتباری هم برای شرکت داشته باشه. شخصا دو بار شاهد این بودم که بین افرادی با سطح توانایی نزدیک به هم ولی با اخلاق و رفتار متفاوت، مدیرها کسی رو برای مدیریت انتخاب کردن که مهارت‌های نرم قوی‌تری داشته.
توی این دوره و زمونه که هوش مصنوعی پیشرفت عجیبی داره ، مخصوصا توی کامپیوتر، خیلی از مباحث فنی کم کم دارن به هوش مصنوعی سپرده می‌شن. قرار نیست یه هوش مصنوعی بیاد و همه چیز رو انجام بده اما قراره آدم‌هایی بیان که بلدن خیلی خوب از هوش مصنوعی استفاده کنن. اونوقت این آدم‌ها با توجه به سرعت و دقت بالایی که به دست میارن می‌تونن خیلی زود از لحاظ فنی جلو برن و اینجا دیگه کم کم مسئله‌ی مهارت فنی کمرنگ می‌شه و وزن مهارت نرم بیشتر و بیشتر می‌شه. البته که از مهارت‌های ذهنی و شناختی هم نباید غافل شد. مثلا مهارت حل مسئله، مهارت ساده کردن مسائل و ابسترکشن، مهارت دیزاین کردن، و... . این صرفا یادداشتی شخصی بود با توجه به سوالات و بحث‌هایی که این روزها سر کلاس‌ها و شرکت زیاد ازم در موردشون نظر می‌خوان و خوش حال می‌شم نظر شما رو هم بدونم.
مهدی آخی
