مربیگری یا کوچینگ مشارکتی است که بر اقداماتی متمرکز است که مراجعین قصد دارند برای رسیدن به چشم انداز، اهداف و خواسته های خود انجام دهند.
مربی یا کوچ در پرسه‌ی کوچینگ با پرسیدن سوالات قدرتمند فضایی را ایجاد میکند تا مراجع بتواند خود را کشف کند و نگاه آگاهانه‌ای به خود و توانمندی‌های خود بیندازد، و این باعث افزایش سطح درک و مسئولیت او می شود.
در واقع مربیگری فرایندی است که هدف آن بهبود عملکرد مراجع است و تمرکز آن بر "اینجا و اکنون" است تا گذشته یا آینده دور.
فرآیند کوچینگ به مراجعین کمک میکند تا اهداف حرفه ای و شخصی خود را سریعتر و راحت‌تر از آنچه بدون مداخله مربی امکان پذیر است تعریف و به آنها دست یابند.
در حالی که مدل‌های مختلف مربیگری وجود دارد، در اینجا ما "مربی را به عنوان متخصص" در نظر نمی‌گیریم، بلکه در عوض، مربی را به عنوان تسهیلگر در پرسه‌ی یادگیری می دانیم.
تفاوت زیادی بین آموزش دادن به کسی و کمک به او برای یادگیری وجود دارد.
در مربیگری، اساساً مربی به فرد کمک می کند تا عملکرد خود را بهبود بخشد و به او در یادگیری کمک میکند.
مربیان خوب معتقدند که فرد همیشه پاسخگوی مشکلات خود است اما برای یافتن جواب درست ممکن است به کمک احتیاج داشته باشد.
در این فرآیند مراجع با استعداد‌ها و توانمندی‌های خود آشنا میشود و به سمت "منی" جدید گام برمیدارد.
موفقیت‌های بسیار و دستیابی به بالاترین حد از پتانسیل، یک بازی درونی است و نمی‌شود منشا تحول و رشد را بیرونی نامید.
وقتی صدا‌های مزاحمی که پر از قضاوت و ترس و ناامیدی است خاموش میشوند، هم کوچ و هم مراجع میتوانند نقاط قوت و پتانسیل‌ها را ببینند. بنابراین، قسمت اساسی مربیگری این است که به افراد کمک کنیم یاد بگیرند آن صدای درونی را ساکت کنند و اجازه دهند غریزه‌ها، یا ضمیر ناخودآگاه آنها، قدرت را بدست بگیرند.
حتما نظرتون رو در بخش کامنت با من به اشتراک بگذارید.
