شیردهی یا روزه‌داری

اولویت با مسئولیتی است که خلقت بر جسم تو گذاشته یا وظیفه‌ایست که تشریع بر روح تو؟

امروز با یکی از دوستانم در باب روزه داری در ماه مبارک صحبت می‌کردم. نوزادی تازه متولد شده دارد و در شرایط شیردهی قرار داشت. سخت سردرگم بود که باید روزه بگیرد یا خیر؟ از دفاتر مراجع استفتا کرده بود اما پاسخ به گونه ای بود که خودش باید تشخیص می داد که وظیفه‌اش چیست! از طرفی نگران کم شدن غذای فرزندش و پایین آمدن ایمنی بدنش بود و از طرف دیگر سخت نگران وظایف بندگی اش. قابل تصور نبود برایش که با اهمال کاری و سهولت رای به روزه‌خواری بدهد.

گاهی ما انسان ها دو مسئولیت هم‌زمان داریم که قدری با هم در تعارض است. بندگی ایجاب می‌کند ماه رمضان را روزه بگیریم؛ حال اینکه فرزند کوچکی داریم که نیاز به غذا دارد و ما مسئول غذا دادن به او هستیم. مسئولیت بندگی با مسئولیت مادری ما را به دو جانب متفاوت می‌کشد. اگر این دو مسئولیت را در کنار هم قرار دهیم که برخی این کار را می‌کنند، به این نتیجه می‌رسیم که بندگی خطیرتر است. شاید دلیل هم بیاوریم که اول بنده بودیم که خدا فرزندی به ما عطا کرد. حتی به شکرانه ی این لطف هم که شده باید مسئولیت خطیر نخست را در اولویت قرا دهیم و روزه بگیریم حتی به بهای کم شدن شیر و نقصان در تغذیه‌ی فرزندمان. اما حل این تعارض به این نحو با شناخت ماهیت اوامر و نواهی الهی ناسازگار است.

ما مسئول تغذیه‌ی فرزندمان هستیم. این وظیفه‌ی خطیری است که خلقت بر عهده‌ی جسم ما نهاده است. خدایی که پیغامبران را به پیامبری رساند این وظیفه را هم بر دوش زن نهاد و در خلقت او لحاظ کرد. حال چطور ممکن است که حکم وجوب روزه بر چنین وظیفه‌ی خطیری که از ناحیه‌ی خلقت نهاده شده اولویت یابد و بر آن غلبه کند؟

سخن من به خصوص در ماه‌های اولیه‌ایست که فرزند صرفا شیر مادر می خورد و توصیه‌ی اکید پزشکان هم اینست که شیر خشک را جایگزین شیر مادر نکنید. من به عنوان یک زن که تجربه‌ی دو مرتبه شیردهی فرزندانم را داشته‌ام و البته الفبایی در فقه حوزه و دانشگاه تلمذ کرده ام این سطور را برای مادرانی می نویسم که ذهنشان با چنین پرسشی درگیر شده است. هرگز خدایی که من و تو را مسئول تغذیه‌ی نوزادمان کرده است، ما را به روزه فرا نخوانده است؛ مگر اینکه در میان ما باشند کسانی که روزه هیچ خللی به وظیفه ی خطیرشان یعنی شیردهی و تغذیه کودک وارد نسازد؛ که بسیار بعید و نادر است.

با خیال راحت در مدت شیردهی به تغذیه‌ نوزاد خود بپردازید و در عین حال از مواهب روحانی ماه مبارک رمضان و ارزاق معنوی آن بهره‌مند شوید. به واسطه‌ی وظیفه‌ای که در برابر این موجود معصوم دارید، روزه‌داری را به ایامی موکول کنید که فرزندتان رشد کرده است و به واسطه‌ی غذای کمکی تغذیه‌ی او ممکن است.