حدود سه هفته ای میشه که خوابگاه ندارم .6صبح تا 2 بعدظهر سر کار شیفت اول میرم و از 2.5تا6 شیفت دوم کاری درجایی دیگر از شهر و 7.5 تا 12 شیفت سوم کاری ... 12شب به حرم میروم . حرم شلوغ هست هر ساعت از شبانه روز . تا حدود ساعت یک در یکی از صحن ها روی یکی از سکو ها نشسته ام . ساعت 1 میشه و به سمت زیرزمین حرم میروم که حالا در آنجا باز شده . یک خادم کنار در نشسته و کارت شناسایی میگیره و کد ملی رو یادداشت میکنه .. جلوتر سربازانی را میبینم که افرادی را که اغلب افراد سالخورده هستند رو در حال بیرون کردن از زیرزمین هستند .. بخشی به پاسگاه میروند و بخشی به خاطر اینکه چند شب متوالی در حرم مانده اند که فکر میکنم دیر نیست سراغ من هم بیایند ... در ساختمانی که کار میکنم یک شب ساعت 8 رسیدم محل کار دفتر .. درب رو از پشت قفل کردم و پشت یکی از میز ها دراز کشیدم . وقتی بیدار شدم سکوت کامل بود . تنها مغازه ی روشن در مجتمع چراغ دفتر ما بود .. ساعت 3 صبح بود و من به هیچ وجه اجازه نداشتم بیشتر از 12 بمونم ... ترسیدم .. نمیدونستم برم پایین یا نه ... اگه رفتم جواب نگهبان رو چی بدم . اگه بمونم صبح دیگه واقعا به کار فرمام میگن ... دلمو زدم به دریا و چراغارو خاموش کردم و رفتم طبقه ی همکف . وقتی آسانسور باز شد دیدم نگهبان که مردی حدود50سال است به سرعت به سمت من دوید که من صورتم رو بردم عقب که نکنه چک افسری محکمی از دست های سنگینش بخورم .. البته که اگر هم میزد من اعتراضی نداشتم ... کلی سرم داد زد و گفت باید گزارش بنویسه گفتم ننویس اخراج میشم . گفت دوربین دیده من ننویسم برای من دردسر میشه ... کاپشنمو گرفته بود .. جوری محکم فشار میداد که تمام عصبانیت اون لحظه بهم منتقل شد . یادمه خیلی ازش خواهش کردم به کارفرمام چیزی نگه ...
حالا دیگه در بن بست ترین حالت ممکن این شهر قرار گرفتم ...
