همه‌ی ما یک هیولای بزرگ پنهان توی خودمون داریم؛ که فقط سرِ بزنگاه خودشو نشون میده.
هیولا، سریال پرسروصدای مهران مدیری، با طرح و متن پیمان قاسم‌خانی، فقط گوشه‌ی کوچیکی از این هیولای درون ما ایرانیان دهه نود شمسی رو بهمون نشون داد؛ که ما آدم‌های به اصطلاح معمولی، دزدها و مختلس‌های خوبی هستیم اما اصولاً موقعیتش پیش نمیاد که دزدی کنیم.
از نظر فنی و کیفی، انتقادات زیادی به سریال وارده، جزییات دیالوگ‌ها و متن‌ها می‌تونست خیلی بهتر باشه، پرداخت شخصیت‌های فرعی از جمله کاراکتر محمد بحرانی می‌تونست خیلی بهتر باشه... اما الان بحثم فنی و تکنیکال نیست.
در مقابل؛ فحوای سریال، جانِ کلام نویسنده، قابل ستایش‌ه. که چطور به سادگی سقوط شرافت ما آدم‌های معمولیِ مال‌باخته و مثلا اهل فرهنگ و هنر رو تصویر کرد. که چطور با طنز، اوج اختلاس‌ها و فسادهای داخل هولدینگ‌های متصل به قدرت رو به سریال تبدیل کرد. که چطور کاریکاتوری از همه‌ی ما مردم ایران رو طراحی کرد که به جای خنده باهاش گریه می‌کردیم.
امیدوارم همکاری پیمان قاسم‌خانی و مهران مدیری با هم ادامه داشته باشه و شاهد آثار سینمایی مشابه (البته با کیفیت فنی بالاتر) از این زوج کاری خلاق و باهوش باشیم.
