میخوام راجع به انتخاب رشته صحبت کنم ، مخصوصا انتخاب رشته دوران دبیرستان ، چون خواهرم در شُرُف انتخاب رشته است و این موضوع خیلی در خانواده ها مطرح میشه و بحث میشه !
یه سری نکاتی که خیلی از خانواده های ایرانی ازش غافل هستند و به اشتباه و به قول خودشون از سر دلسوزی فرزندان پر از شور و شوق خودشون رو به دست سیستم آموزشی بیمار ایران میسپارن رو در ادامه بهش میپردازم تا چراغ راهی باشه برای دیگران .
مهم ترین عاملی که خانواده ها ، فرزندان خودشون رو اجبار میکنن که درس بخونن ، بحث شان اجتماعی و به تبع اون درآمد هست .
خب شاید توی ذهن شما هم این رابطه خطی شکل بگیره که <<خب ، درسته دیگه ! مدرک هر چی بالاتر ، درآمدم بالاتر و بهتر ! >> ولی باید بگم خدمتتون که این موضوع چند سالی هستش که دیگه درست نیست! یعنی چی؟؟ یعنی الان تعداد دیپلمه های شاغل از تعداد فوق لیسانس های شاغل بیشترن و به همین ترتیب ، تعداد فوق لیسانس ها شاغل از تعداد دکتری های شاغل ، بیشتر!
حالا چی میخوام بگم؟ میخوام بگم که درگیر این سیستم آموزشی نشید که از اول دبستان ، بچه طفل معصوم رو تحت فشار میزارن که برسه به دانشگاه ، که بعدش طرف 4 سال یا 6 سال ، بسته به اون مقداری که درس می خونه ، از دانشگاه با سن 23 تا 25 سال بیاد بیرون ، بعدشم تازه اگر خوش شانس باشه و موقع انتخاب رشته دبیرستان یا دانشگاه اش درست انتخاب کرده باشه ، به زور بره یه جا کار بکنه با حقوق وزارت کار (به فرض معدل قابل قبول) .
تا اینجایی که توضیح دادم ، طرف 16 تا 18 سال از عمرشو گذاشته که حاصل انتگرال نامعین 3x^2 رو حساب کنه ! حالا این انتگرال کجای زندگی به درد ما خورد ، نفهمیدیم!
طبق تعریف یونسکو ، سواد یعنی چیزی که شما با اون بتونی توی زندگیت تغییر ایجاد کنی ! شما اگر میتونی با 20 واحد عمومی دانشگاه ، توی زندگیت تغییر ایجاد کنی ، خوش به حالت! من که نتونستم!
در نهایت ، خانواده نقش مهمی رو بازی میکنه ، اون بچه بنده خدا ، فکر میکنه که اگر بره دانشگاه ، قله های علمی رو جابجا میکنه ، ولی نمیدونه که خیلی احتمال این موضوع کم هست ، درصورتی رخ میده که شما نخبه علمی باشی و شب ها ، تا اون مسئله ریاضی خاص رو حل نکنی ، خواب نبره ! اگر مثل من آدم معمولی هستی ، خیلی دانشگاه کمکت نمی کنه!
چیزی که به عنوان جمله آخر میخوام بگم ، اینه که همه ما تحت تاثیر شرایط خاصی هستیم ، همه متن بالا هم به این معنی نیست که دانشگاه خیلی به درد نخوره و نریم و ... .
میخوام بگم ، سعی کن که بلند پرواز باشی و حتی اگر داری درس میخونی و فکر میکنی به دردت نمیخوره ، اون کاری که دلت بهت میگه انجامش بدی ! سعی کن که بری دنبال کسب مهارت ، از اینترنت غافل نشو ! روز به روز خودت رو آپدیت کن ، از اون جعبه ای که ذهنت توش گیر کرده و صرفا دنبال کسب نمره و پاس کردنی بیا بیرون! بدون که تو میتونی پزشکی بخونی در کنارش یه رپر خوب هم باشی ! یا مهندسی مکانیک بخونی ، برنامه نویس هم باشی ! توی دنیای امروز این کارا شدنیه ! روی مهارت های نرم کار کن ! زبان بلد باش و یه مهارت تخصصی با کامپیوتر فارغ از این که رشته ات چیه یا رتبه کنکورت چند شده! این دنیا خیلی بزرگ تر اینه که تو ناراحت این باشی که به اجبار خانواده رفتی مهندسی برق خوندی و حالا ناراضی هستی !
به عنوان پست اول ، شاید یه کم طولانی شد ، ولی ارزششو داشت . به امید روز های بهتر برای جوان های ایرانی!
