برخی از نظریه‌پردازان رسانه می‌گویند که سانسور ضد سانسور است. امروزه با وجود دسترسی گسترده و همگانی به اطلاعات، و امکان جست‌وجو و رهگیری ابژه‌های فرهنگی، سانسور خودشکن می‌شود؛ زیرا سانسور حفره‌ای ایجاد می‌کند که ابژه را بیشتر نشان می‌دهد و توجه افراد را به آن جای خالی جلب می‌کند. امروزه با وجود تفسیرهای وقیحانه از امر واقع که آن را در روز روشن به‌راحتی قلب معنا یا مصادره‌به‌مطلوب می‌کنند، دیگر نیازی به سانسور نیست. شرح و تفسیر همان کارکرد سانسور را پیدا کرده، بدون این‌که صدای اعتراض کسی را در باب آزادی بیان درآورد.
