همه بلندگوها، صرف نظر از تعداد درایورها، نوع قطب، و سایر مشخصات، در یکی از دو دسته Passive یا Activeقرار میگیرند و نحوه طبقه بندی آنها بستگی به رابطه آنها با آمپلیفایر دارد.
اکثریت قریب به اتفاق بلندگوها منفعل هستند. یعنی همان بلندگوهای Passive یا غیرفعال.
بلندگوی غیرفعال، تقویت کننده یا آمپلیفایر داخلی ندارد. پس باید حتما از طریق سیم بلندگو معمولی به تقویت‌کننده شما متصل شود. و به اندازه کافی تقویت شده تا بتواند بلندگوها را راهاندازی کند.
از طرف دیگر بلندگوهای فعال یا همان بلندگوهای Active دارای یک تقویت کننده داخلی هستند که توسط یک سیگنال سطح پایین (سطح خط) تغذیه میشوند. سیگنالی که در امتداد یک کابل اتصال دهنده که از پیش تقویت کننده یا کنترولر شما عبور میکند.
همه ما می‌دانیم از آنجا که تقویت‌کننده یک وسیله الکترونیکی فعال است، پس به برق نیاز دارد، بنابراین باید هر بلندگوی فعال را در نزدیکی پریز برق قرار دهید. برای بیشتر سیستم‌های صوتی، ساب ووفر احتمالاً تنها بلندگوی فعال یا اکتیو شما خواهد بود. (البته شما ممکن است ساب ووفرهای غیرفعال هم ببینید که برخی از سیستم‌های صوتی رده بالا از اینها استفاده می‌کنند). هیچ دلیل کاربردی و عملی برای اینکه بلندگوهای دیگر شما نیز فعال یا اکتیو باشد نیست.
یادمان باشد، بلندگوهای فعال توانایی شما در انتخاب آمپلی فایر متناسب با سیستم صوتی شما را محدود می‌کنند و عموما گرانتر هستند. اکثر بلندگوهای فعال یا در رده بلندگوهای ارزان قیمت یا پایین رده قرار میگیرند یا ممکن است در رده های خیلی بالا که بسیار گران قیمت هستند قرار بگیرند.
بلندگوهایی برای اتصال به رایانه های شخصی یا پخش کننده‌های موسیقی قابل حمل، از دسته بلندگوهای ارزان قیمت هستند که ما بیشتر با آن ها سروکار داشته ایم.
تقریبا با بلندگوهای Passive و Active آشنا شدیم.
همانطور که دیدید اختلاف بین این دو بر سر بودن یا نبودن آمپلیفایر است.
تقویت کننده در حقیقت یک اصطلاح عمومی است برای توصیف مداری که نسخه تولید شده و افزایش پیدا کرده‌ای از سیگنال ورودی خودش می‌سازد. با این حال، تمام مدارهای تقویت کننده به همان شکلی نیستند که مطابق با تنظیمات مدار و نحوه کار آنها طبقه بندی میشوند. در “الکترونیک”، تقویت کننده‌های سیگنال کوچک معمولاً دستگاه‌هایی هستند که توانایی تقویت سیگنال ورودی نسبتاً کوچک را دارند، به عنوان مثال ورودی از یک سنسور از نوع دستگاه عکس، و تبدیل به به یک سیگنال خروجی بسیار بزرگتر برای بازپخش یا راهاندازی و روشن کردن لامپ یا بلندگو استفاده می‌شود.
شکل‌های متفاوت بسیاری از مدارهای الکترونیکی طبقه بندی شده به عنوان تقویت کننده وجود دارد، از آمپلیفایرهای محاسباتی و آمپلی فایرهای کوچک سیگنال گرفته تا آمپلی فایرهای بزرگ سیگنال و قدرت.
طبقه بندی یک تقویت کننده یا آمپلیفایر به عوامل زیر بستگی دارد:
بلندگوهای Active ویژگی‌های مثبت زیادی دارند که نقطه قوت آنها نسبت به بلندگوهای Passive می‌باشد.
فرض کنید سیستم شما بسیار ظریف است و شما از بلندگوهای خود به صورت بی‌سیم استفاده می‌کنید. پس تمام آنچه شما برای راهاندازی نیاز دارید دو کابل اصلی است و دیگر هیچ.
مسئله سازگاری با اجزای مختلف: شما ممکن است سال ها برای ترکیب سیستم آمپلیفایر، منبع، DAC (مبدل دیجیتال به آنالوگ)، کابلهای بلندگو، اتصالات و موارد دیگر در یک سیستم Passive صرف کنید.
اما در بلندگوهای Active تمام آن کارها برای شما انجام شده است. از آنجا که هر درایور تقویت کننده و آمپلیفایر مخصوص خود را دارد، ما میتوانیم آنها را برای بهترین صدا ترکیب کنیم و سپس آنها را حتی بیشتر بهینه کنیم.
در یک بلندگوی Active از آنجا که آمپلیفایرها و درایورها بسیار نزدیک به هم هستند، سیم کشی داخلی کمتری وجود دارد. سیم کشی داخلی کمتر به معنای احتمال تداخل کمتر است و به دلیل پردازش سیگنال دیجیتال آنبرد پیشرفته، امکان جبران بیشتر وجود دارد. همچنین این بدان معنی است که سیگنال می تواند برای مدت طولانی در شکل دیجیتال باقی بماند و فقط در آخرین لحظه ممکن به آنالوگ تبدیل می شود، قبل از آنکه به عنوان صدای فیزیکی تولید شود یعنی صوتی شفافتر و تمیزتر.
بلندگوهای Active به دلیل داشتن اجزا و قسمت های مختلف داخلی بیشتر، نسبت به پسرعموهای Passive خود سنگین تر و در ضمن گرانتر هستند.
منبع : وبسایت اینترنتی ماهگونی
