تا حالا به این موضوع فکر فکر کرده‌اید که تفاوت این دسته‌بندی جوایز در چیست و داوران جشنواره‌های سینمایی کدام بخش از یک فیلم را مورد بررسی قرار داده‌اند و اینکه ممکن است یک فیلم در هردوی این رشته‌ها کاندیدای کسب جوایز شود.
در این مقاله به تفاوت این دو میپردازیم:
هر ساله مراسم اهدای جوایز اسکار از هیجان‌انگیزترین برنامه‌هایی است که شبکه‌های بزرگ تلویزیونی دنیا میلیون‌ها بیننده را در پای تلویزیون میخ‌کوب می‌کنند. در میان لیست جوایز اسکار که بخش‌های متعدد یک فیلم بررسی و تقدیر می‌شوند، یک فیلم هم به عنوان بهترین فیلم در بخش ادیت صدا (تدوین صدا) معرفی می‌شود و همان همین فیلم ممکن است در بخش میکس صدا (صداگذاری) هم کاندیدای جایزه شده باشد. این موضوع شاید کمی گیج کننده به نظر برسد که واقعا تفاوت این دو یعنی ادیت و میکس صدا اینقدر قابل توجه است که در دو طبقه‌بندی مجزا داوری می‌شوند؟
با هم نگاهی به تفاوت این دو داشته باشیم تا کمی از سردرگمی احتمالی ما کم شود.
تفاوت چیست؟
آیا میکس کردن صدا هسته اصلی ویرایش صدا نیست؟ راستش را بخواهید نه کاملا.
دسته‌بندی ویرایش صدا قبلاً به عنوان ویرایش جلوه‌های صوتی شناخته می‌شد، که در واقع نامی مناسب‌تر بود.
وقتی فیلم‌برداری یک فیلم آغاز می‌شود، تمرکز تقریبا به طور کامل بر روی دریافت دیالوگهاست و بعد از آن این وظیفه ویراستاران صدا است که صداهای دیگری را برای تکمیل کلمات گفته شده به فیلم اضافه کنند.
منظورمان از صداهای دیگر می تواند هر صدایی در محیط باشد، مانند صدای کولر یا صدای نزدیک شدن قطار از راهدور یا مثلا در فیلم “جنگ ستارگان: آخرین جدی” ، ترکیب صدای چراغ‌قوه لوک با صدای خشخش برگ‌های درختان در Ahch-To و بسیاری از صداهای دیگر.
والتر مورچ، تدوین‌گر صدا و برنده جایزه اسکار برای فیلم “اینک آخرالزمان” و “بیمار انگلیسی“، پرکردن صدا در اطراف دیالوگ‌های بازیگران را به ساخت یک اثر موزاییکی تشبیه کرده‌است.
وی در مصاحبه ای که توسط آکادمی هنرهای سینمایی تصاویر متحرک منتشر شد، توضیح داد: “باید بگویم 98 درصد از کل صدایی که در یک فیلم می‌شنوید بعدا به صدای حقیقی فیلم اضافه شده‌است.”
وی اضافه کرد: “برای دستیابی به اثر نهایی موسیقی متن فیلم ، جایگزینی و اضافه کردنهای بسیار زیادی اتفاق می‌افتد، دلیل انجام این کار توسط ما، فقط به این علت نیست که آنچه که در فیلم می‌بینیم واقعی‌تر به نظر برسد، بلکه با اضافه کردن مکرر صداهایی که در طول فیلم سایه انداخته‌اند اتفاقی رخ می‌دهد که شما آن را جلوه‌های موسیقی می‌نامید.”
تا اینجا تا حدودی به تفاوت این دو رشته در صدا پرداختیم، پس بیایید برای اینکه بهتر به نتیجه برسیم جداگانه هردو را تعریف کنیم:
ویرایش صدا ایجاد، ضبط یا ضبط مجدد صداها است. برای رسیدن به یک تعریف ساده من ترجیح می‌دهم از صحبت‌های والتر مورچ استفاده کنم. همان تعریف قراردادن تکه‌های یک اثر موزاییکی و نشاندن صداها در کنار هم تا یک اثر یکپارچه و شاهکار مثل “پدرخوانده“ یا “اینک آخرالزمان” خلق شود. اثری موزاییکی که میتواند صداهای غیرمنتظره ای را برای پیشبرد داستان و داستان‌پردازی به کارگیرد.
به تمام اقداماتی که بعد از واردشدن صدا روی آنها انجام میگیرد. هدف اصلی این است که صداها به طور یکپارچه در گفتگوهای ضبط شده ذوب شوند. به طوری که فاصله قطار واقعا دوربه نظر برسد یا اضافه کردن انعکاس به صدای پرنده‌ها تا در صحنه‌ای از فیلم تنش ایجاد شود. این همچنین شامل تطبیق سطوح صوتی دیالوگ ضبط شده در زمان‌های متفاوت است.
به قول آقای مورچ: “صفحه میکسر صدا حکم یک ارگ را برای یک کلیسا دارد.” “ما در حال نواختن با این ارگهای پیچیده هستیم و درباره سمفونی نهایی در فیلم تصمیم میگیریم.
همه ما وقتی چیزی در یک فیلم، “خاموش” و بی‌صدا به نظر می‌رسد، به راحتی متوجه آن می‌شویم و می‌دانیم که این اتفاق میتواند کل صحنه را خراب کند، و حتی ممکن است باعث شود کیفیت تمام فیلم نیز زیر سوال برود. به همین دلیل میکس صدا یا صداگذاری بسیار مهم است. صداگذاری فرایند تطبیق‌دادن و جورکردن سطوح صوتی همه صداها در یک فیلم است از گفتگو و دیالوگ گرفته تا فولی یا موسیقی. یک میکسر و صداگذار باید هر فایل صوتی موجود در فیلم را بررسی کند تا آن صدا واضح و یکپارچه شود. این کار حتی برای متخصصان هم کار ساده‌ای نیست و میتواند یک فرایند دشوار و خسته‌کننده باشد، البته این بستگی به تعدد صداهای ضبط شده هم دارد.
خلاصه اینکه تدوین صدا به جمع‌آوری صداهای موردنیاز اشاره می‌کند و صداگذاری یا میکس صدا یعنی لایه‌بندی این صداها و هر اقدامی که روی آنها انجام می‌دهیم تا به نتیجه مطلوبی برسیم.
منبع : سایت اینترنتی ماه‌گونی
