شاید واسه ی بعضی ها، تصور کردن زندگی بدون اینترنت سخت باشه و یا حتی غیرقابل باور. اما این کاری هست که من به اجبار انجام دادم و خب، امشب بعد از 2 روز می خوام پست بگذارم. 2 روزی که بخاطر عوض کردن اپراتور اینترنت، اتصال ما قطع بود و من ترجیح دادم که حتی بسته های اینترنت همراه هم نگیرم تا ببینم چه طور می تونم این مدت رو تحمل کنم. این کار باعث شد که چند تا چیز رو بفهمم و مهمترینشون این بود که من واقعا کار زیادی با اینترنت ندارم.
چک کردن تلگرام، اینستاگرام، ایمیل (که صدسال یکبار برام یه ایمیل کاری میاد!) و همینطور توییت کردن و دیدن پست های دیگران در فیس بوک جزء وقت های پِرت من محسوب میشه و من می تونم از این زمان استفاده بهتری کنم.
یکی از بهترین و شاید مهمترین فایده هاش این بود که از همه جا بی خبر بودم. چون من اخبار تلویزیون رو هم دنبال نمی کنم و اگر گهگداری توییت های دیگران رو نمی خوندم، کلا از همه جا بی خبر بودم.
از خوبی های اینترنت نداشتن (حداقل برای من) این بود که می تونستم مدت زمان بیشتری بخوابم و اصلا نگران این نباشم که الان ممکنه کی براش مشکل پیش اومده باشه و سوال پرسیده باشه و من باید جواب بدم.
مورد دیگه دیدن همسایه های بغلی بود. پدربزرگ و مادربزرگم در همسایگی ما زندگی می کنن. بخاطر یه سری مسائل سعی می کنیم کمتر خونشون بریم که مزاحمت ایجاد نکنیم، ولی خب گاهی هم بخاطر کارهایی که سرم ریخته بود نمی تونستم برم خونشون. توی این مدت با خیال راحت رفتم پیششون و به قول بعضی داستان ها، تا پاسی از شب کنارشون بودم. خاله ها و دایی هام رو دیدم و کلی باهم چرت و پرت گفتیم و خندیدیم.
اتفاقا تونستم کتابی که چند هفته پیش شروع کرده بودم به خوندن رو تموم کنم. از جمله کتابهایی که خیلی الهام بخش بود و بنظرم باید هر چه زودتر می خوندمش.
البته یه سری بدی هایی هم داشت. مثلا، من کل اطلاعاتم رو از وبلاگ ها، وبسایتها و همینطور فیلم های آموزشی بدست میارم، این 2 روزی که اینترنت نداشتم، نمی تونستم چیز جدیدی از ویدیوهای آموزشی یاد بگیرم و خب مسلما بخشی از کارهام هم به موقع تموم نشد.
و یا اینکه برای پیدا کردن جواب بعضی سوالهایی که نیاز به اطلاعات بروز داشت، با مشکل مواجه بودم.
اما به طور کلی، پیشنهادی که دارم اینه که چند وقت یکبار سعی کنید این کار رو انجام بدید. مودمتون رو خاموش کنید. و سعی کنید از زندگی تون و از لحظه به لحظه تون استفاده کنید. :)
