برای چه کسی طراحی می‌کنید؟
در نهایت محصول شما باید توسط انسان‌ها استفاده شود، شما می‌توانید یک معمار باشید که به طراحی فضای خانه میپردازد، یا یک مدیر باشید که استراتژی شرکتش را طراحی می‌کند. در هر صورت قرار است طراحی شما توسط انسان‌ها استفاده شود.
شما به عنوان یک طراح UX باید درک کنید کاربران چرا کاری را انجام می‌دهند و چگونه می‌توانید آنها را به سمتی ببرید تا کاری که شما می‌خواهید را انجام دهند. برای این کار باید آنها را خوب بشناسید و قوانین روانشناسی و چهارچوب های کلی را بشناسید تا بتوانید با طراحی خود کاربرانتان را در مسیر مورد نظر خود هدایت کنید.
در طراحی افراد فکر می‌کنند همه چیز متمرکز به ظواهر است، در حالی که حداقل در طراحی UX اهمیت کارایی در وهله اول بررسی می‌شود.
کاربران اغلب از نظر زیبایی شناختی طراحی را به عنوان طرحی درک می کنند که بیشتر قابل استفاده است.
به طور خلاصه می‌توان گفت با ایجاد زیبایی و جذابیت بصری شما می‌توانید ذهن کاربر را شیفته‌ی خود کنید، شاید لزوما طرح شما کارایی بیشتری نداشته باشد ولی مخاطب دوست دارد فکر کند طرحی که زیباتر است بهتر نیز کار می‌کند.
طرح شما می‌تواند از آسیب‌پذیری به خاطر ایرادات جزئی در امان باشد ولی برای خطاهای بزرگ خیر، کاربران تا جایی به علت زیبایی، کار شما مشکلات را تحمل می‌کنند ولی از جایی به بعد صفحه شما را ترک می‌کنند.
وقتی رایانه و کاربرانش با سرعت (<400 میلی ثانیه) تعامل برقرار می کنند ، بهره وری اوج می گیرد و این اطمینان را می دهد که هیچ کدام منتظر دیگری نیستند.
اگر می‌خواهید برنامه‌ی اعتیاد آوری داشته باشید زمان تعامل بین کاربر و سیستم را به حدود 400 میلی ثانیه برسانید(حدود 2 ثانیه) اعتیادآور بودن چنین برنامه هایی که از آستانه دوهرتی بالاتر رفته است بسیار بیشتر است، زمان را برای کاربران قابل اندازه‌گیری کنید و در نتیجه کاربران از تعامل با شما بیشتر لذت خواهند برد.
زمان دستیابی به هدف تابعی از فاصله و اندازه هدف است.
با استفاده از این قانون می‌توان طراحی آرگونومیکی ایجاد کرد که به کاهش خطای انسانی و افزایش بهره‌وری، افزایش امنیت و در نهایت افزایش رضایت کاربران می‌رسد.
در مقاله بعد به قوانین بعدی از مجموعه قوانین اصلی UX می‌پردازیم.
