میخوام سرفصل جدیدی رو ایجاد کنم در نوشته هام که ویژگی های یه مدرسه ایده آل که خودم به عنوان یه معلم دوسش دارم و بنویسم.
روانشناسان و سخنرانان انگیزشی هم همیشه میگن که آرزو ها و ایده هاتون و بنویسید تا بتونید زودتر محققشون کنید. شاید نوشتن این مقاله از این جنبه خالی از لطف برای من نباشه.
به نظر خود من اولین فاکتور مهم برای یک معلم، محیط کلاس درسش هست. کلاسی که بتونه نیازهای یک معلم و دانش آموز رو در طول فرآیند یادگیری و یاددهی تامین کنه.
من خودم از کلاس های بزرگ بیشتر خوشم میاد، اما دلیلش چیه؟ زمانی که شما یک کلاس بزرگ داشته باشید، دیگه دانش آموزان تنها پشت میز و صندلی نیستن. میتونید چندین موقعیت برای یادگیری و یاددهی داشته باشید. امروزه با ساختن مدارس نوساز، عملا این کلاس ها به گورستان تاریخ منتقل میشوند.
به شخصه خیلی دوست دارم که کلاسی که توش تدریس می کنم، اتاق خودم هم باشه. یعنی در زنگ های تفریح و حتی بعد از مدرسه بتونم در اتاق خودم استراحت کنم و یا حتی کارهام رو انجام بدم. این کار برای من خیلی لذت بخش هست که بتونم تمام کارهایی که مربوط به مدرسه هست رو داخل اتاق خودم که داخل مدرسه هست انجام بدم.
اما در مجموع، بهترین اتفاقی که میتونه برام بیوفته این باشه که، خودم مسئول یک کلاس باشم. منظورم اینه که تمام اتفاق هایی که قراره در اون اتاق بیوفته رو خودم رقم بزنم. از طراحی و دیزاین کلاس گرفته تا تامین امکانات و تجهیزات کلاس. این یه اتفاقی هست که برای من به شدت لذت بخش هست. شما فرض کنید که هر ساله یا هرماهه یک معلم بودجه ای داشته باشه برای تامین تجهیزات کلاسش، برای امکانات کلاسش، برای نیازمندی های دانش آموزانش و ... چقدر جالب میشه.
بعد اون گوشه کلاس هم یه کمد و یه میز هم برای خودم باشه که قراره کلی از کارامو پشت اون میز انجام بدم. اصلا وقتی که تصورش می کنم خیلی بهم ذوق و شوق میده و کلی حال می کنم.
اگه تصور کردن این موارد براتون سخته، من یه چند تا عکس قرار میدم از کلاس هایی که تا حالا دیدم و خیلی دوسشون داشتم که کلاسی اون مدلی داشته باشم.
