اکنون جمعه ۱ آذر ۱۳۹۸ است و حدود ۶ روز از محدودیت دسترسی کاربران ایرانی به شبکه اینترنت جهانی می‌گذرد. این بار میخوام راجع به مشکل جدیدی که باهاش مواجه شدم بنویسم. پدیده‌ای به نام شبکه ملی اطلاعات.
از چند سال گذشته نام شبکه ملی اطلاعات بر زبان وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات افتاد. پروژه‌ای که از آن به نیکی یاد می‌شد و عنوان می‌شد که استفاده از این شبکه می‌تواند در مقابل حملات سایبری و نقص‌های دیگر به خوبی عمل کند و از آسیب رسیدن به اطلاعات فضای دیجیتال محافظت کند.
اما چندی پیش این پروژه به عنوان یک پروژه شکست خورده یاد شد ولی با انتخاب وزیر جوان ارتباطات به مسند این وزارتخانه، مجددا پرونده این پروژه و تعدادی پروژه ملی دیگر مانند اندروید ملی و تلفن همراه ملی باز شد.
این روزها که دسترسی ها به اینترنت جهانی محدود شده، تعدادی از افراد معتقدند که این کار خوب است و آدم و از وابسته بودن به دیگران خودکفا می کنه. تعدادی هم میگویند که این کار باید زودتر انجام می‌شد تا آسیب‌هایی که شبکه‌های اجتماعی به ما وارد کرده‌است، رخ نمی‌داد.
اما در واقع شبکه ملی اطلاعات هنوز بالغ نیست. من اصولا با فلسفه وجودی کاری ندارم و بیشتر به کاربرد توجه می‌کنم. اما به نظر من هنوز شبکه ملی اطلاعات نمی‌تواند نیازهای ساده یک دانشجو را برآورده کند.
میخواهم داستان خودم را بنویسم.
این ترم درسی به نام مبانی کارآفرینی انتخاب کرده‌ام. درسی که تا حدود زیادی با مباحثی که در آن مطرح می‌شود آشنایی دارم و اصلا به خاطر همین برداشتم که آسون باشه و راحت بتونم پاس بشم. استاد در جلسه اول مشخص کرد که باید هر فرد بخشی از کتابی که معرفی کرده است را ارائه دهد و به سوالات دیگر دانشجوها پاسخ دهد. البته که بیان کرد اگر موضوع مرتبط دیگری هم داشته باشید، می‌توانید آن را انتخاب کنید و آن را ارائه دهید. به خاطر همین من موضوعی خارج از کتاب انتخاب کردم و استاد هم پذیرفت.
موضوع ارائه: اجزای اکوسیستم کارآفرینی ایران.
در حال آماده کردن فایل ارائه که بودم، گفتم خب الان وقتشه برم و چندتا عکس خوشگل انتخاب کنم و در فایل ارائه ازش استفاده کنم. با وجود اینکه نمیتونم از گوگل استفاده کنم گفتم خب برم ببینم توی پارسی جو (موتور جستجوی ملی) بگردم ببینم چی پیدا می‌کنم. من خودم معمولا توی گوگل برای سرچ عکس، عنوانم را به انگلیسی سرچ می‌کنم تا عکس‌های بیشتری رو بهم نشون و جذابیت‌های بیشتری هم در نتایج جستجو مشاهده می‌کنم. این بار هم در پارسی جو عبارت venture capital به معنی سرمایه‌گذار خطرپذیر سرچ کردم. اما با یک پدیده واقعا افتضاح مواجه شدم. کلا ۱۸ مورد در نتایج جستجو بود که در آنها فقط عکس سعید رحمانی ( مدیرعامل سابق صندوق سرمایه‌گذاری سرآوا ) مرتبط بود.
حالا من موندم که چطور می‌تونم عکس‌های جذاب برای ارائه ام استفاده کنم.
البته دوستانی هم که از این محدودیت حمایت می‌کنند قابل احترامند ولی لطفا نظر خودتون رو جمع نبندین و به جای بقیه سخنگو وار سخن نگید.
یک نکته دیگه هم بیان کنم که شاید جالب باشه براتون، این اواخر اکثر مقاله‌های ویرگول بدون عکس داره منتشر میشه. خود حدیث مفصل بخوان ....
نظراتتون رو راجع به شبکه ملی اطلاعات و این محدودیت‌ها آزادانه بنویسید.
