گاهی همینکه آن را در کامپیوتر یا جایی تایپ می‌کنی تا برای بقیه بفرستی، خالی می‌شوی. و انگار دیگر شوقی نداری کسی جز خودت آن را بخواند و بشوند. و آن را در حد یک پیشنویس برای خودت نگه می‌داری. آری. درد دل گاهی اینگونه است. گاهی فقط کافیست خودت بشنوی. و همینکه خودت شنیدی کافیست. اما بنویسش، بنویسش تا خوب بشنوی.
