بسیاری از ما در روابطمان مداوم شکست میخوریم چون فکر میکنیم برای پیروزی باید بیشتر حرف بزنیم یا همیشه حق با ما باشد. اما امام علی (ع) در نامه ۳۱، از یک «نقشهی نامرئی» حرف میزند. او به ما یاد میدهد که چطور با رفتارهای ساده، دیگران را مجذوب کنیم، بدون اینکه حتی یک قطره عرق بریزیم یا وارد دعوا شویم.
اگر مطالب قبلی مثل چرا ثروت از دستِ شما فرار میکند؟ را خوانده باشید، حالا وقت آن است که یاد بگیرید چطور از خودتان در برابر آدمهای سمی محافظت کنید.
امام یک نصیحت پدرانه دارد:
«با دوستت طوری رفتار نکن که اگر دشمن شد، تمام رازهایت را بداند.»
به زبانی ساده: لازم نیست همهی حرفها را به همه بگویی. نقشهی نامرئی یعنی برای خودت یک فضای خصوصی داشته باشی. اینطوری همیشه محترم می مانی و کسی نمیتواند از مهربانی ات سوءاستفاده کند.
او میفرماید:
«عذرخواهیِ دیگران را بپذیر.»
رازِ نفوذ: وقتی کسی اشتباه میکند و تو با بزرگواری از آن میگذری، در واقع داری به قلب او نفوذ میکنی. انتقام گرفتن شما را با او همسطح میکند، اما بخشیدن، شما را به «فرمانده ی» آن رابطه تبدیل میکند.
امام میگوید:
«دوستِ واقعی کسی است که در غیابِ تو هم دوستت باشد.»
خیلی ساده یعنی: نقشهی نامرئی به تو میگوید دوروبرت را شلوغ نکن. یک دوستِ واقعی که پشت سرت از تو دفاع کند، بهتر از هزار رفیقِ مجازی است که فقط در خوشیها هستند.
امام علی (ع) میگوید:
«با مردم طوری رفتار کن که اگر مُردی برایت گریه کنند و اگر زنده بودی مشتاق دیدارت باشند.»
این تمامِ آن نقشهای است که برای تسخیر قلبها نیاز داری. نه جنگ لازم است، نه فریاد؛ فقط کمی «بزرگیِ روح».
فکر کن همین امروز به تو بگویند فقط ۲۴ ساعت فرصت داری؛ آیا ترجیح میدهی آن را صرفِ نجات دادنِ گذشتهات کنی، یا به جایش بذری بکاری که ۱۰۰۰ سال بعد از تو میوه بدهد؟ واقعاً چقدر از کارهایی که امروز انجام دادی، ارزشِ ماندگار شدن در کپسول زمان را دارند؟
«یاد گرفتنِ زبانِ آدمها یک هنر است، اما یک دشمنِ بزرگتر وجود دارد که هیچکس از دستش فرار نمیکند: زمان! در مطلب بعدی سراغ کپسولِ زمان؛ چطور ۱۰۰۰ سال زندگی کنیم؟ میرویم. رازی که امام فاش کرده تا چطور عمرِ کوتاه خودمان را به یک ابدیتِ باشکوه تبدیل کنیم.»
