تربیت کردن در دنیای امروز، مثل راه رفتن روی لبه تیغ است. از یک طرف بمباران اطلاعاتی یوتیوب و اینستاگرام، و از طرف دیگر ترس ما از آینده ی بچه ها. اما در نامه ۳۱، امام علی (ع) کدی را به ما می دهد که مثل یک «دیوار دفاعیِ نامرئی» عمل میکند.
اگر در مقالات قبلی با من همراه بودید و فرمول طلایی خوشبختی و پیشگویی های رازآلود را خواندهاید، حالا وقت آن است که یاد بگیرید چطور این قدرت را به نسل بعد منتقل کنید.
امام یک راز بزرگ را فاش میکند:
«قلب نوجوان مانند زمین خالی است؛ هر چه در آن کاشته شود، همان را میپذیرد.»
خیلی ساده یعنی: منتظر نمانید تا شخصیت فرزندتان توسط سلبریتی ها و فضای مجازی شکل بگیرد. قبل از اینکه «علف های هرز» زمین را پر کنند، بذرِ مهربانی و تفکر را بکارید. تربیت یک «پروژه دقیق» است، نه یک اتفاق تصادفی!
او به جای نصیحت های خسته کننده، یک راه عجیب را پیشنهاد میدهد:
«من تاریخ را چنان برایت گفتم که انگار با آنها زندگی کردهای.»
خیلی ساده یعنی: به بچهها «قصه» بگویید. به جای دستور دادن، از تجربههای شکست و پیروزی خودتان و آدمهای بزرگ حرف بزنید. بگذارید آنها از چشم شما دنیا را ببینند، بدون اینکه لازم باشد تمام دردهای شما را دوباره تجربه کنند.
در جای جای نامه، امام فرزندش را به بزرگواری دعوت میکند.
خیلی ساده یعنی: فرزندی که یاد بگیرد «روحش بزرگ است»، خودش سراغ کارهای پست و اشتباه نمیرود. جادوی تربیت این نیست که مدام بگویید «این کار را نکن»، بلکه این است که به او بفهمانید. «تو ارزشمندتر از این کارهای کوچک هستی».
امام علی (ع) میگوید:
«من در تربیت تو شتاب کردم، قبل از آنکه قلبت سخت شود.» این یعنی زمان در تربیت، از هر چیزی مهم تر است.
شما برای زمینِ خالیِ قلب فرزندتان (یا حتی کودکِ درون خودتان) چه بذری انتخاب کردهاید؟ در کامنتها برایم بنویسید.
«تربیت فرزند فقط شروع ماجراست؛ اما در تاریک ترین لحظات زندگی، وقتی تمام درها بسته میشوند و احساس تنهایی مطلق میکنید، چه باید کرد؟ در مطلب بعدی، پرده از فرکانسِ مفقوده؛ وقتی خدا مستقیم وصل میشود برمی داریم؛ رمزی که امام برای نفوذ به بنبست ها و برقراری ارتباط بدونِ واسطه فاش کرده است.»
منبع:
نامه 31 نهج البلاغه (نامه امام علی به امام حسن علیهما السلام)
