زندگی ما به لطف تکنولوژی‌هایی پیشرفت می‌کند که از زمان خودشان جلوتر هستند. محصولاتی که افراد و تیم‌هایی با آرمان‌های بزرگ پشت آن‌ها قرار گرفته‌اند؛ انسان‌هایی که بیش از پول، به عظمت آرزوهای خودشان توجه می‌کنند و تصور فردایی بهتر را دارند.
اما گاهی اوقات توجه افراطی به خود پول، فقدان امکانات و محدودیت‌های دیگر اجازه نمی‌دهند چنین فناوری‌هایی به شکوفایی برسند. در این حالت بهتر است که این فناوری‌های آینده‌نگر در همان آینده به دست مشتریان برسند! در این مقاله محصولاتی را از دنیای تکنولوژی معرفی می‌کنیم که از زمان خودشان جلوتر بودند و به همین دلیل شکست خوردند.
دریم‌کست اولین کنسول نسل ششم صنعت بازی‌های ویدئویی در سال ۱۹۹۸ و آخرین کنسول ساخت سگا بود. سگا در سال ۲۰۰۱ به عرضه این دستگاه پایان داد و بعد از ۱۸ سال از حوزه ساخت و توزیع کنسول هم خارج شد.
با وجود این که نمی‌توان شکست این کنسول را در بازار ویدئوگیم انکار کرد اما دریم‌کست به برخی از ویژگی‌های جاه‌طلبانه مجهز بود که همین امروز هم ما را شگفت‌زده می‌کنند. چطور است با مودم شبکه شروع کنیم که دریم‌کست را به اولین کنسول با قابلیت اتصال به اینترنت تبدیل کرد.
به این ترتیب کاربران برای اولین بار حین استفاده از یک کنسول می‌توانستند از محتوای دانلودی استفاده کنند. فراتر از این مورد، بازی‌های دریم‌کست مثل Sonic Adventure، Crazy Taxi، Shenmue و … همه به دلیل چیره شدن بر مشکلات فنی و کیفیت بالای خود مورد تحسین قرار گرفتند. در نهایت عملکرد قوی سونی و پلی استیشن ۲ اجازه نداد که پتانسیل‌های دریم‌کست آن‌طور که انتظار می‌رفت، آشکار شود.
کمودور قبل از آن که سر و کله اپل و دیگر بزرگان امروز دنیای کامپیوتر پیدا شود، در این صنعت یکه‌تازی می‌کرد. بعد از عرضه موفقیت‌آمیز کمودور ۶۴، زمان آن رسید که کامپیوترهای سری آمیگا تولید و عرضه شوند. اولین سری آمیگا به ویژگی‌ها و سخت‌افزاری مجهز بود که تا چند سال بعد هیچ محصولی از هیچ شرکتی آن‌ها را ارائه نمی‌داد.
قابلیت‌هایی مثل چندوظیفگی، پشتیبانی از موس، رابط کاربر گرافیکی، صدای چند کاناله، کارت گرافیک مجزا، پیکربندی خودکار و … یا در آن زمان برای اولین بار در دسترس قرار گرفتند یا کاربران برای دسترسی به آن‌ها باید هزینه زیادی پرداخت می‌کردند.
مشکلات موجود در تولید و از آن مهم‌تر، بازاریابی ضعیف، کامپیوترهای آمیگا را ناموجود و بی‌مصرف جلوه دادند. طولی نکشید تا کامپیوترهای IBM و همچنین نسل چهارم کنسول‌های بازی در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی از آمیگا جلو افتادند و شرکت کمودور را تا ورشکستگی پیش بردند.
در دوره‌ای که حتی موفقیت کنسول‌های بازی تضمین شده نبود و هر لحظه احتمال داشت یک شرکت نابود شود، نینتندو با عرضه ویرچوال بوی ثابت کرد که از قواعد بازار پیروی نمی‌کند. البته این بار ریسک نینتندو جواب نداد و با محصولی مواجه شدیم که حداقل ۲۰ سال زودتر از زمانش به دست مخاطبان رسید.
ویرچوال بوی به عنوان اولین کنسول بازی واقعیت مجازی با قابلیت برجسته‌بینی ۳ بعدی تبلیغ می‌شد. علاوه بر این، نینتندو این کنسول را طوری ساخته بود که کاربران بتوانند آن را جابه‌جا کنند. متاسفانه صفحه نمایش ویرچوال بوی فقط رنگ‌های قرمز و سیاه را شامل می‌شد و هیچ‌کس از این وضع رضایت نداشت. کار کردن با خود هدست هم آسان نبود و بعد از مدت کوتاهی باعث سرگیجه‌هایی می‌شد که در هدست‌های امروزی هم به چشم می‌خورد.
در سمت مقابل، اختصاص بیش از اندازه منابع به توسعه کنسول بعدی شرکت یعنی نینتندو ۶۴، کاهش جاه‌طلبی‌های پروژه در زمان توسعه و عرضه نسخه نهایی در حالی که هنوز کامل نشده بود، ویرچوال بوی را به یک شکست کامل تبدیل کرد.
امروزه ایده دانلود و شنیدن موسیقی چیز جدیدی نیست. ما حتی دیگر نیاز نداریم آهنگ‌ها را دانلود کنیم! تنها کافی است روی یکی از سرویس‌های موسیقی به صفحه آهنگ مورد نظر برویم و دکمه پخش را بزنیم تا آن قطعه استریم شود.
اما زمانی که شرکت Audio Highway در سال ۱۹۹۶ پخش کننده Listen Up را با چنین ایده‌ای در دسترس قرار داد، این یک نوآوری واقعی بود. همانند کاری که بعداً iTunes و آیپاد انجام دادند، Listen Up اجازه می‌داد بعد از دانلود آهنگ‌ها، آن‌ها را از طریق یک نرم‌افزار به نام AudioWiz به Listen Up انتقال دهید و گوش کنید.
محدودیت ذخیره مجموعاً ۶۰ دقیقه فایل صوتی و قیمت ۲۹۹ دلاری، Listen Up را به چنان شکستی تبدیل کرد که تنها ۲۵ عدد از آن ساخته و فروخته شد. به هر حال تنها چند سال بعد اپل و سایر شرکت‌ها این ایده را به صورت گسترده عملی کردند.
گوگل گلس به شدت در مرکز توجه مخاطبان بود و برخلاف سایر فناوری‌هایی که تا به این‌جا معرفی کردیم، انتظار می‌رفت که موفق شود. این عینک هوشمند چیزی بود که کاربران برای دهه‌ها در فیلم‌های علمی تخیلی می‌دیدند و وقتی گوگل آن را برای استفاده در محل‌هایی مثل کافی‌شاپ تبلیغ کرد، عطش همه دو چندان شد.
البته همان‌طور که مشخص است این هیجان چندان دوام نیاورد وگرنه ما گوگل گلس را در این مطلب قرار نمی‌دادیم! برچسب قیمت ۱۵۰۰ دلاری و امکان فیلم‌برداری در حالی که هیچ‌کس متوجه نشود، دو ویژگی مهم هر محصول موفقی را از گوگل گلس سلب کرد: توانایی پرداخت هزینه و حریم شخصی.
چند سال پس از لغو پروژه مذکور، فناوری‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده پیشرفت‌های زیادی را تجربه کردند. اکنون اکثر شرکت‌های بزرگ به این حوزه توجه دارند و گوگل هم نهایتاً چندی پیش دوباره از پروژه‌ای مشابه رونمایی کرد. به این ترتیب شاید شاهد بازگشت یکی از فناوری‌ها به زمان مناسب خودش باشیم!
منبع: PlayPod TV
