درود .
این پست ادامه ی پست قبلی من درباره ی یک رباعی از حضرت مولانا است که اینجا میتوانید ببینیدش .
اصولا من از خواندن شعرهای مولانا دوست دارم درس زندگی بگیرم تا اینکه فقط لذت برده باشم .
مولانا در قالب شعر اصول و شیوه ی خوب زندگی را بیان کرده است که اگر با دید باز و بدون تعصب و همچنین با روحیه ای آرام و سالم به دنبال اشعار مولانا بروید درهای عظیمی از ثروت و نعمت و آسایش در این و آن دنیا به سوی شما باز میگردد .
اما این شعری که امروز میخوام درباره ی آن بنویسم متفاوت است و نیاز به درک عمیق و بینش عمیق دارد .
بیرون ز تو نیست هر چه در عالم هست / در خود بطلب هر آنچه خواهی که توئی
خیلی ها هستند که شعر ساده ی بالا را قبول ندارند . چون اگر قبول داشته باشند که هر چیزی که در عالم هست از درون و باطن او نشات میگیرد و هر آن چیز که باید طلب شود باید از درون باشد کلی از مشکلات بشریت حل میشد .
هر چیز هر اتفاق هر دیدار و ... از درون انسان است ..
هرگز چنین نمیشود که کسی چیزی را از باطن بخواهد ولی به آن نرسد این سخنی نیست که من گفته باشم مولانا و بزرگان هم با مردم شوخی نداشتند که بیهوده این ابیات را وارد کتاب هایشان کنند .
اگر به جمله ی بالا ایمان نداری ابتدا باید به درون خود و سپس به هویت وجودی خود و در نهایت به زندگی خود شک کنی !
انسان لاجرم باید به باطن و درون خود معتقد باشم و هرازچند گاهی به درون خویش سفر کند تا خواسته هایش را در درون خودش مطرح کند .
نیازی نیست پیش مشاوره بروید نیازی نیست کنار بزرگترین تحلیل گران بنشینید .
فقط به ندای درون گوش دهید و...
قواعد و اصول و قوانین انسانی ساخته ی بعضی از ذهن ها هستند آنها وجود خارجی ندارند اگر آنها را قبول کنید با اصول آنها باید زندگی کنید و نتیجه اش میشود همانی که میلیارد ها انسان آمده و رفته اند و کسی از انها خبری ندارد .
اما کسانی آمده اند و هنوز اسم آنها باقیست آنهایی که متفاوت زندگی کردند از دیگران تقلید نکردند و به درون خودش گوش دادند
باطن و احساس چیزی میگوید که معمولا منطق و افکار مخالف آن است و هر کس به صدای منطق و افکار گوش دهد مطمئنم شکست میخورد ولی آنچه احساس و ند ای درونی میگوید درست است و شما را به سعادت و ثروت و فراوانی نعمت میرساند و هم در این دنیا و هم در آن دنیا زندگی عالی پیدا میکنید .
