کینه ی روزگار

روزگار از من و تو کینه‌ی پنهان دارد

قصد نابودی جمع من و یاران دارد


دوش ما خنده به لب او ز حسد جان میداد

لیک امروز به لب خنده شیطان دارد


خنجر کین به کمر رجز میخواند

خون طلب می کند و خشم فراوان دارد


آنچنان خشم گرفته وَ به ما میتازد

گویی اندیشه‌ی ویرانی ایران دارد


یک طرف زلزله و قحطی و بیدادگری

یک طرف سیل و فراوانی طوفان دارد


ارث بابایِ قُرُّم ساقِ چه کس را خوردیم

کاین چنین بر سر ما عقده و عصیان دارد؟


ای فلک دست بکش از ستم و لجبازی

این وطن ریشه و پیشینه ز خوبان دارد.