قصه از آن جا شروع می شود که دانشجوی بیچاره هر مقاله ای از پایان نامه که بخواهد بدهد، باید حتما نام استاد محترم را بنویسد آن هم به عنوان نویسنده اول یا مسئول! چرایش را نپرسید که هیچ کس نمی داند (الکی می گویم همه می دانند! چون استادها زورشان زیاد است و مفتی مفتی می خواهند صاحاب مقاله شوند!)
این که نام استاد به عنوان نویسنده در مقاله بیاید خودش درد نیست، درد آن جاست که خیلی از اساتید نه تنها در روند پژوهش، که در نوشتن مقاله کمک که نکرده اند، هیچ! خبری هم از محتوای مقاله ندارند! در واقع الکی الکی اسمشان به عنوان نویسنده نوشته می شود و به همین علت است که صدای دانشجوها درآمده! البته این که صدایشان درآمده هم خیلی مهم نیست، چون دانشجو هستند!!
دانشجوها هم چون کارشان گیر استاد است، اصولا کاری از دستشان نمی آید. اگر دانشجوی ارشد باشند که فردا روزی برای دکتری توصیه نامه می خواهند و اگر دانشجوی دکتری باشند فردا روزی ممکن است هیات علمی و چشم در چشم استاد شوند!
همین می شود که سالهاست دانشجوها با این درد می سازند و درمانی برایشان نمی یابند!
اما جدیدا یک شیرپاک خورده که گویا دست از تحصیل در ممکلت هم شسته، پیدا شده و رفته به دیوان عدالت اداری شکایت کرده. ظاهرا دیوان هم رای به نفع دانشجوی مظلوم داده. اما فکر کردید داستان همین جا تمام شده؟ ابدا!
این قسمتی از مصاحبه یکی از مسئولین است:
مدیرکل دفتر سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی امور پژوهشی وزارت علوم در پاسخ به این سوال که برخی دانشجویان عنوان می کنند، اساتید راهنما بعضا نقشی در نگارش مقالات ندارند و بیشتر کار توسط دانشجو انجام می شود، گفت: این موضوع روال و روتین نیست و ممکن است تعداد کمی از دانشجویان نسبت به این موضوع معترض باشند.
وی ضمن تاکید بر اینکه در مقالات مستخرج شده که استاد و دانشجو مشترکا کار را انجام داده اند، نام هر دو باید ذکر شود، اظهار داشت: اینکه دانشجویی معتقد است که استاد راهنما در نگارش مقاله نقشی نداشته، در وهله اول باید اثبات شود و نمی شود ادعای چنین دانشجویی را به راحتی پذیرفت.
مرد حسابی چطور باید اثبات کرد که یک نفر در کاری نبوده است! بهتر نیست هیات علمی عزیز اثبات کند که در کار مشارکت داشته است؟
کار مشترک؟ کدام مشترک؟ انگشت شمارند اساتید که کمک می کنند! نگویید که بی خبرید که دلم می سوزد که شما مسئول باشید ...
تعداد کم؟ اگر واقعا تصور شما از واقعیات دانشگاه های مملکت این است که ...!!!
آقا اصلا ما هیچ! ما نگاه!
