پاییز ملکوتی

زندگی گاه می‌گیرد و گاه می‌بخشد. شما را گرفت، آن هم برای تمام عمر.

زندگی گاه آنقدر می‌بخشد که تو غرق در شادی و سرور می‌شوی و آگاه نیستی که چگونه زمان می‌گذرد و بالعکس گاه آنقدر می‌گیرد که عمیقاً اندوهبار و غمگین می‌شوی. ثانیه‌ها از حرکت باز می‌ایستند؛ همانند فردی کهنسال که توان پیمودن مسیری کوتاه و هموار را ندارد، رویدادهای اطرافت کمرنگ‌تر می‌شوند و تو ... تو در اعماق دریای ذهنت شناوری، بی‌اعتنا به گذر عمر، و به بی­ثباتی زندگی و تلاش و کوشش می­خندی؛ خنده‌ای سرد و دردناک­تر از اندوه.

در خاطره­انگیزترین فصل سال کوله بارتان را بستید و بی خداحافظی با دیگران راهی سفر شدید، درست در زمان به ثمر نشستن زحمات­تان بود که باد پاییزی، عطر شهادت شما را به همه رساند.

در آن حادثه­ی ناگوار که رخ داد خاک و خون با هم یکی شدند و گل­هایی به رنگ خون و جنس شهادت روییدند.

شهادت پنج تن از معلمین فداکار هرگز از ذهن جامعه پاک نخواهد شد و ما تا زمانی که هستیم، یاد و خاطره شما عزیزان را گرامی خواهیم داشت.

کوتاه