اگه بازم برمیگشتم عقب، همه چی رو عوض میکردم!...
ولی راستشو بخوای این حرفا یه مشت پُزِ توخالیه!
میگی اگه به دوسال پیش برگردی عشقِ اولت رو ترک نمیکنی. اگه اون روز تو جلسهی مصاحبه حرفات رو میزدی، الان مدیر بودی. اگه اون حرفِ نیشدار رو نمیگفتی، رفاقت نمیشکست. ولی صبر کن... همون موقع که داری فکر میکنی «اینا رو عوض میکنم»، داری خودتو گول میزنی!چرا؟
واقعیت اینه که ما وقتی بر می گردیم به گذشته می‌خوایم خودمون رو محاکمه کنیم و یه نگاه سرزنش گرانه داریم ولی خب خودمون رو نقد نمی کنیم، نقد کردن خیلی بهتر از سرزنش کردنه.
اولین دلیلش اینه که تو اون لحظه، همون آدمی بودی که الان نیستی! فکرش رو بکن: اون موقع کلی ترسِ پنهون تو وجودت بود. اطلاعاتت نصفِ الان نبود. فشارِ خانواده، حرفای مردم، استرسِ شکست خوردن... همهش مثل یه کوله‌پشتی سنگین رو دوشت بود. تو تاریکی، فقط یه چراغ قوهی کوچیک داشتی که راهرو نشون میداد. حالا با نورِ تندِ الان داری قضاوت میکنی چرا اونجا پیچِ اشتباه رو گرفتی! این اصلاً منصفانه نیست.
دومین موضوع: مغزت همون موقع هم فکر میکرد داره بهترین کار رو میکنه! مثلاً اون رابطهی عاشقانه‌ی سمی رو ول نکردی چون میترسیدی تنهایی بگیری. اون شغلِ کسالتبار رو نگرفتی چون فکر میکردی امنیتِ مالی مهمتره. حتی اون دروغِ کوچیک رو گفتی چون نمیخواستی کسی ازت ناراحت بشه. همه‌ي این انتخابها با یه منطقِ درونی انجام شدن؛ منطقی که اون روزها بهت میگفت «این کار نجاتت میده!»
سومین نکته: حتی اگه هزار بارم به گذشته برگردی، بازم همون کارو میکنی! چرا؟ چون مغزت مثل کامپیوترِ اون زمان عمل میکنه. همون دادهها رو داری، همون ترسها، همون باورهای محدودکننده. مگه اینکه یه جوری خودت رو عوض کنی... ولی اگه خودت رو عوض کرده باشی، دیگه همون آدمِ قبلی نیستی که بخوای برگردی عقب! این یه جور پارادوکسه.
پس چی کار کنیم؟
-به جای «ای کاش...» بگو «چرا اون موقع این کار برام معنی داشت؟»این سوال میتونه قفلِ دلایلِ واقعیت رو باز کنه.
پشیمانی رو به کلاسِ درس تبدیل کن. هر انتخابِ گذشته، یه دونه الماسِ تجربس که الان تو جیبت میدرخسه.
مغزت رو لو نده! اون موقع بهترین تصمیمو گرفتی با اون چیزایی که داشتی. الانم بهترین تصمیمو میگیری با چیزایی که داری.
آخرش چی؟
زندگی مثل یه بازیِ ماینکرفته. نمیتونی مرحله ها رو پاک کنی و از اول شروع کنی. ولی میتونی با همون بلوکهای شکسته، یه قلعه‌ی محکمتر بسازی. پس دست از ناله بردار. همین الان رو با همون چیزایی که داری، شاهکار کن!
(حالا یه نفس عمیق بکش و بگو: «همون موقع هم بهترین خودم بودم... الانم هستم!») 😌
