همه چیز درباره سرطان کلیه...
کلیه ها دو اندام لوبیایی شکل هستند که هر کدام به اندازه مشت شماست. آنها در پشت اندام های شکمی شما قرار دارند.
آنها به دیواره پشتی فوقانی شکم متصل می شوند و توسط قفسه سینه تحتانی محافظت می شوند.
یک کلیه در سمت چپ و دیگری در سمت راست ستون فقرات قرار دارد.
گاهی اوقات ،بخش فوقانی و تحتانی هر کلیه قطب فوقانی و قطب تحتانی نامیده می شود.
اندام کوچکی به نام غده فوق کلیوی در بالای هر کلیه قرار دارد.
هر کلیه و غده فوق کلیوی توسط چربی و یک لایه نازک فیبری احاطه شده است.
وظیفه اصلی کلیه ها حذف آب اضافی، نمک و مواد زائد خون وارد شده از شریان های کلیوی است.این مواد تبدیل به ادرار می شوند.
ادرار در مرکز هر کلیه در ناحیه ای به نام لگن کلیه جمع می شود و سپس از طریق لوله های بلند و باریک به نام حالب از کلیه ها خارج می شود.
حالب ها به مثانه منتهی می شوند، جایی که ادرار تا زمانی که شما ادرار کنید ذخیره می شود.
کلیه ها وظایف دیگری نیز دارند:
این هورمون باعث میشود تا مغز استخوان ،گلبول های قرمز بیشتری بسازد.
با وجود اینکه کلیه ها مهم و حیاتی هستند، اما تنها با یک کلیه هم میتوان زندگی کرد. بسیاری از مردم با داشتن تنها ، یک کلیه زندگی عادی و سالمی دارند.
برخی از افراد اصلاً کلیه های فعالی ندارند و با کمک یک روش پزشکی به نام دیالیز زنده می مانند.
رایج‌ترین شکل دیالیز استفاده از دستگاهی با طراحی ویژه می باشد که خون را مانند کلیه واقعی فیلتر می‌کند.
سرطان زمانی شروع می شود که سلول های بدن شروع به رشد خارج از کنترل می کنند.
سرطان کلیه یک بیماری است که از کلیه ها شروع می شود و زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های سالم در یک یا هر دو کلیه خارج از کنترل رشد می‌کنند و یک توده (به نام تومور) تشکیل می‌دهند.
یک تومور سرطانی یا بدخیم می تواند به سایر بافت ها و اندام های حیاتی گسترش یابد.
وقتی این اتفاق می افتد، متاستاز نامیده می شود.
افراد مبتلا به سرطان کلیه ممکن است متوجه درد پهلو، فشار خون بالا، خون در ادرار و علائم دیگر شوند.
درمان سرطان کلیه شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است.
مانند همه سرطان‌ها، تشخیص زودهنگام ،کلید درمان موفقیت‌آمیز است.
سرطان کلیه در افراد بین 65 تا 74 سال شایع تر است.
مردان دو برابر زنان در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
سرطان کلیه در کودکان بسیار کمتر است.
علائم و نشانه‌ها:
در مراحل اولیه، اکثر افراد علائمی ندارند.
سرطان کلیه معمولاً به طور تصادفی در طول آزمایش تصویربرداری شکم برای سایر شکایات یافت می شود. با رشد تومور،
ممکن است علایم زیر را داشته باشید:
دلیل تغییر سلول های کلیه و سرطانی شدن آنها هنوز مشخص نیست.
افراد با افزایش سن، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان کلیه هستند.
با این حال، عوامل خطری وجود دارد که با سرطان کلیه مرتبط هستند.
عامل خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری را افزایش دهد.
برخی از عوامل خطر را می توان تغییر داد (به عنوان مثال، سیگار کشیدن).
اما برخی را نمی توان تغییر داد ( مانند ، جنسیت یا سابقه خانوادگی شما).
داشتن یک عامل خطر یا حتی چندین عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان کلیه نیست، اما ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.
عوامل خطر سرطان کلیه عبارتند از:
ممکن است بتوانید با اجتناب از عوامل خطر قابل کنترل، خطر ابتلا به سرطان کلیه را کاهش دهید.
بیماری کلیه و سرطان کلیه
مطالعات نشان می دهد که بین سرطان کلیه و بیماری کلیوی ارتباط وجود دارد.
برخی از مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است خطر بیشتری برای سرطان کلیه داشته باشند.
خطر بیماری کلیوی
جراحی برای برداشتن کل کلیه (نفرکتومی رادیکال): گاهی اوقات کل کلیه نیاز به برداشتن دارد زیرا تومور بسیار بزرگ است و بیشتر کلیه از بین رفته است. اگر تمام (و نه بخشی) کلیه به دلیل سرطان برداشته شود، خطر ابتلا به بیماری کلیوی بیشتر است. با این حال، اگر تومور بزرگ یا در مرکز قرار داشته باشد، برداشتن کل کلیه اغلب برای شما بهتر است. اگر تومور کلیه کوچک است، بهتر است برای برداشتن تومور و نه کل کلیه (نفرکتومی جزئی) عمل شود. این رویکرد شانس ابتلا به بیماری مزمن کلیوی و مشکلات مرتبط با بیماری قلبی و عروق خونی را کاهش می دهد.
داروهایی برای کاهش یا توقف رشد سرطان: داروهایی که برای درمان سلول های سرطانی می باشند در سراسر بدن پخش می شوند. همه داروهای سرطان دارای برخی عوارض جانبی هستند، اما برخی از آنها می توانند برای کلیه مضر باشند.
به یاد داشته باشید، همه مبتلایان به سرطان کلیه به بیماری کلیوی مبتلا نمی شوند.
