✅ انفجار #مرکز_پزشکی_سینا و کشته شدن تعدادی از هموطنان دقیقا یکی از مصادیقِ بیماری ساختار حکمرانی است. وقتی در سی ام دیماه 95 #ساختمان_پلاسکو بدلیل بی توجهی ساکنین در رعایت مقررات ایمنی و تخلف محرز شهرداری و دستگاه های نظارتی در اجرای مقرراتِ مرتبط فرو ریخت این سوال بطور جدی در اذهانِ مردم شکل گرفت که آیا شهروندان می توانند به این شیوه حکمرانی در خدمات شهری اعتماد داشته باشند و نگران جان و مال خود نباشند؟ همان زمان گفته می شد که بسیاری از ساختمان های شهر تهران بویژه در بافت های قدیمی فاقد استانداردهای لازم ایمنی می باشند و هر لحظه امکان بروز حادثه ای مرگبارتر از پلاسکو می باشد. جالب اینکه پاسخ شهرداری ها در تمامی این حوادث ذکر این نکته است که "مسولین به کرات اخطاریه صادر کرده بودند".
✅ به نظر می رسد مشکل به نبود دستورالعمل و قوانین بازدارنده باز نمی گردد. مشکل دقیقا به ناکارآمدی ساختارهای در هم تنیده ای باز می گردد که اولا کنترل فرایندها را بسیار سخت نموده و ثانیا دستگاه های نظارتی را بواسطه روابط غیر شفاف منفعل و وادار به سکوت می نماید و ثالثا با امکان دور زدن مقررات و آلوده شدن مکانیزم ها به فساد و رشوه کیفیت و کارکرد این فرایندها را بشدت مختل نموده است. اینکه چرا مسولین یک بیمارستان به تذکرات و اخطاریه ها توجهی نمی کنند هر چند مسولیت آنها را در بروز این حادثه دو چندان می نماید اما علت اصلی بروز این دست از حوادث نیست، ریشه اینگونه مسائل را می بایست در ناکارآمدی ساختارهای کنترل و نظارت سطح بالاتر دنبال نمود.
✅ برای مردم این سوال همواره مطرح است که چگونه شهرداری ها برای اخذ عوارض و مالیات و وجوه مربوط به خود از هیچ تلاشی حتی شده با پلمب کسب و کارها دریغ نمی کنند اما در اجرای مقررات ایمنی شهری آن هم در حساس ترین حوزه های عمومی نظیر مراکز خرید، بیمارستانها، فضاهای گردشگری و غیره تنها به دادن اخطاریه و سلب مسولیت از خود اکتفا می کنند. نقش نهادهای نظارتی درون و بیرون شهرداری چیست؟ اگر یک مسولی در یک مرکز عمومی مثل همین مرکز پزشکی به اخطاریه ها توجه نکند نهادهای نظارتی در شهرداری و البته وزارت بهداشت و درمان چه باید می کردند؟ امروز که چنین فاجعه ای رخ داده مسولین بروز این چنین حوادثی کیستند و چگونه باید در آینده جلوی این دست از حوادث را گرفت؟
✅ اگر با فروریختن پلاسکو مسولین مربوطه بابت این خسارت عظیم مادی و معنوی مورد سوال قرار می گرفتند و بجای استعفا و اخراج از آنها بر روی آوار بر جا مانده قهرمان جهادی نمی ساختند امروز هم شهردار تهران و دیگر مسولین دستگاه های نظارتی می بایست بجای عرض تسلیتِ صِرف، مسولیتِ این فاجعه را می پذیرفتند.
