امروز میخوام در مورد اولین دوره زندگی هر انسانی یعنی کودکی حرف بزنم بچه ای که برای اولین بار داره این دنیای ما و این قوانین نانوشته و چه بسا قوانینی که به دست همین انسان ها نوشته شده (با خوب و بد قوانین کاری ندارم)
اصلا کاری با قانون ندارم روی صحبتم با پدر و مادر ها یا به اصطلاح والدین گرامی هست که توی این زمونه دارن بچه هاشون را رسیدگی میکنن شب و روز دارن خودشون را خسته میکنن که اخر شب یه لقمه نان ببرن سر سفره هاشون
همه ما قدردان این بزرگواران هستیم و خواهیم بود ولی یه نکته ای هست این وسط شما بزرگواران دارید فقط و فقط نیاز های فیزیولوژیک
بچه هاتون را فراهم میکنید یعنی به عبارتی پایین ترین سطح نیاز ها در انسان از نظر مزلو روانشناس معروف
لطمه ای که شاید جامعه امروزی ازش داره اسیب میبینه و علت اساسی اون هست پدر و مادر زحمت کش از صبح تا غروب دارن زحمت می کشن برای نیاز های فیزیکی این بچه ها ولی دریغ از نیاز های بالاتر مثل نیاز به امنیت و احترام و دوست خود شکوفایی و عشق و دوست داشتن.
خیلی از بچه های امروز دارن با روش های نادرستی تربیت میشن روش هایی که ممکنه اسیب های دراز مدتی توی زندگی داشته باشن
چه بسا این نیاز ها از طریق نادرستی هدایت بشن و باعث لطمه های جبران ناپذیری حداقل در زندگی فردی بچه ها داشته باشن . با نهایت احترام که برای والدین بزرگوار برای شما عزیزان قائلم ولی باید بگم رفع نیاز هایهای جسمانی یا فیزیولوژیک فقط به صورت ذره بینی (منظورم فقط نیاز های جسمانی هست) میتونه اسیب های جبران ناپذیری به بچه هاتون بزنه خواهشن بیشتر به این نوع دقت
