مجید هدایتی نسب | اسلوب حاکم بر توسعه نسل‌های سلولی شبکه‌های ارتباطی سیار، روایتگر تجاری شدن هر نسل سلولی جدید، پس از گذشت 10 سال است و گذشتن از طول این بازه زمانی، ضمن خلق تجربیات جدید برای سرویس‌دهندگان ارتباطی، عموما بر سرعت دسترسی و کیفیت سرویس در سمت مصرف‌کنندگان نیز تأثیر مستقیم دارد.
نسل‌های نوظهور ضمن به همراه داشتن چالش‌های اجتماعی و کسب‌وکاری در بدو سرویس‌دهی، پیشرفت‌ها و بهبودهایی را در سبک زندگی به ارمغان می‌آورند که در نهایت تبدیل به امضای آنها می‌شود.
نسل دو (2G) معرفی شد تا خدمات صوتی و پیام کوتاه را عرضه کند، ظهور نسل سه (3G) با اتصال اینترنت موبایل گره خورده است، نسل چهار (4G) در ادامه نسل قبلی به مقوله موبایل پهن‌باند پرداخت و نسل پنج (5G) که همچنان چشم به بازار تجاری دوخته، بافت داده منسجمی را در بر می‌گیرد که درصدد پاسخگویی به نیازهای بالای شبکه تلفن همراه است.
مشخصات رادیویی اولیه که مربوط به 5G می‌شود در اواخر سال 2017 تحت نسخه 15 سازمان استانداردگذار 3GPP منتشر شد و در سال 2018 نیز تلاش‌های بسیاری برای تکمیل این نسخه انجام گرفت.
با وجود اینکه نسخه مذکور در ابتدا به یکپارچه‌سازی سیستم‌های رادیویی 5G غیرمستقل پرداخت اما دامنه انتشار آن گسترش یافت تا 5G مستقل براساس یک سیستم رادیویی جدید را هم پوشش دهد.
عموما تأخیری معمولی (کمتر از یک سال) در مسیر تکمیل استانداردهای اولیه یک نسل ارتباطی، منتج به اجرا و راه‌اندازی شبکه‌ها می‌شود و این موضوع را در روند پیدایش 5G نیز شاهد بودیم.
اما نمودار ABI Research نشانگر دستیابی زودهنگام نسل پنجم به یک میلیارد مشترک در مقایسه با 4G است که در بازه زمانی شش ساله به حد اشباع رسید.
همچنین اپراتور SK Telecom یک ماه پس از انتشار نسخه 15 اقدام به راه‌اندازی نخستین شبکه نسل پنجمی کرد در حالیکه تکمیل این نسخه 14 ماه بعد از راه‌اندازی شبکه انجام شد؛ رویه‌ای که در دیگر نسل‌ها وجود نداشت و روند توسعه تکنولوژی به این سرعت نبود.
با اینکه سرعت توسعه 5G به دلیل هزینه‌های سرمایه‌گذاری، مشخص نبودن نرخ بازگشت سرمایه و عدم تقاضا از سمت بازار در حال حاضر کند شده اما نرخ جذب ابتدایی آن بالا و سرعت رشدش چشم‌گیر بود.
فناوری نسل پنجم که در عمل ادامه‌دهنده نسل قبل و به دنبال توسعه کاربردهای بیشتر است، بیشتر دغدغه پاسخگویی به نیازها و الزامات سازمانی نظیر شبکه 5G خصوصی، محاسبات لبه با دسترسی چندگانه (MEC) و اتصال قابل اعتماد با تأخیر بسیار کم را دارد، همچنان نتوانسته در این بخش نیز موفقیتی به دست آورد.
در این حین، بحث جایگزینی و توسعه 5.5G مطرح است تا شاید راهی بر جبران کاستی‌ها و بهبود 5G در راستای کاربردهای سازمانی باشد.
به عبارت دیگر با رویه موجود، 5G سرآمد در حوزه مصرف‌کنندگان معمولی خواهد ماند و 5.5G طراحی می‌شود تا ویژگی‌های خاص موردنظر سازمان‌ها را پیاده‌سازی و مسیر موفقیت آنها را ترسیم کند.
این ویژگی‌ها شامل بازتاب تمامی مقوله‌های IOT، AR/VR، AI و RedCap در سراسر شبکه ارتباطی نسل پنجم پیشرفته است و ویژگی‌های بیشتر دیگری را نیز شامل می‌شود.
در تعریفی دیگر این رفتار به مصداق گذر از یک نسل ارتباطی و پرداختن به آن، به عنوان زیربنای نسلی دیگر است؛ شاید قرار است سرمایه‌گذاری در نسل‌های پایه و پیشرفته 5G مصداق مستحکم‌سازی برای فناوری 6G باشد تا در آن نسل شاهد موج نوآوری‌ها باشیم.
بنابراین با چنین برداشتی از روند پیشرفت تکنولوژی، دور از واقعیت نیست که اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) نیز نگاشت IMT-2030 را با هدف همسوسازی 6G با زیرساخت موجود و در واقع این مسیر را مرتبط‌ترین چشم‌انداز آینده دانسته است؛ هرچند که الگوی توسعه ABI، تجاری‌سازی این نسل را به 2030 موکول کرده است.
با این حال اگر درباره وضعیت موجود صحبت کنیم، اولویت 5.5G کسب درآمد از شبکه‌های 5G موجود با ایجاد فرصت‌های بیشتر در فضای سازمان‌ها برای اپراتورهای تلفن همراه فراتر از دامنه مصرف‌کنندگان معمولی است تا به این طریق توجیهی بر سرمایه‌گذاری‌های آنها باشد.
منبع: ایسنا - isna.ir/xdR4J8
