امیر تلفنش را از جیبش درآورد. نوتیفیکیشن جدیدی از همراه اول روی صفحه ظاهر شده بود: "دیگه هیچ مرزی وجود نداره!" کمی مکث کرد و با خودش گفت: یعنی چی؟ اینترنت نامحدود دادن یا کلاً مرزای جغرافیایی رو هم برداشتن؟!
کنجکاو شد. چند دقیقه‌ای توی شبکه‌های اجتماعی چرخ زد. همه جا صحبت از تغییرات جدید همراه اول بود (یه لوگوی جدید، یه سبک جدید، یه رویکرد جدید) ولی این فقط یه تغییر ظاهری نبود، داستان عمیق‌تری پشتش بود.
توی تاکسی، راننده نگاهی به موبایلش انداخت و گفت:
— باز اینا رنگ عوض کردن؟!
امیر خندید و گفت:
— نه، این دفعه قضیه فرق داره. دارن می‌گن دیگه آفلاین و آنلاین یکی شده، همه چیز به هم وصله!
راننده سری تکون داد و گفت:
— یعنی دیگه نمی‌تونم بگم شارژ نداشتم پیام بدم؟!
واقعیت این بود که همراه اول همیشه یه قدم جلوتر از زمان حرکت کرده بود. از اولین تماس موبایلی توی ایران تا پیشتازی در 5G، همیشه مسیر ارتباطات رو تغییر داده بود. ولی این بار، فقط بحث سرعت و کیفیت نبود.
این اپراتور با یه حرکت جسورانه، خودش رو با دنیایی که همه‌چیزش در حال دیجیتالی شدن بود، هماهنگ کرده بود. دیگه مرزی بین آنلاین و آفلاین نبود، همه چیز به هم پیوسته شده بود.
امیر دوباره به نوتیفیکیشن نگاه کرد. زیر لب خواند:
"ارتباطاتی بی‌حد و مرز، برای دنیایی فراگیر"
لبخندی زد و گفت:
— خب، حداقل دیگه کسی نمی‌تونه بگه آنتن نداشتم!
تو همین حین یاد عنوان Immersive افتاد و ویدیویی که صبح تو پیشنهادات اخبار گوگل گوشی‌اش دیده بود اما دقیقا متوجهش نشده بود؛ هندزفری رو برداشت و دوباره اسلایدبار رو سمت چپ کشید و مشغول سرچ این عنوان شد...
