گل میمونی اغلب به عنوان گیاه زینتی استفاده می شود. نام علمی این گیاه Snapdragon Antirrhinum است. علت نام گذاری این گیاه شباهت ظاهری آن به صورت میمون است.
گیاه گل میمونی بومی ایلام است. این گیاه برای رشد به رطوبت کم و دمای محیطی حدود 20 درجه نیاز دارد. بهترین محل برای رویش این گیاه دشت ها و کوهپایه ها است. گل میمونی یک گیاه وحشی است اما در سالهای اخیر آن را به صورت زینتی و گلخانه ای نیز پرورش داده اند.
ساقه های گل میمونی از کوتاه تا بلند متغیر است و طیف رنگی متنوعی نیز دارد. در هلند به این گیاه لبهای شیر می گویند. گل میمونی به دلیل ظاهر زیبا و رنگ های متنوعی که داردف محبوب است و در اغلب باغ ها یافت می شود. این گیاه بیشتر در بهار می روید اما در تابستان و پاییز نیز دیده می شود.
در کشاورزی گل میمونی سه نوع دارد:
همانطور که گفتیم گل میمونی بیشتر به عنوان یک گیاه وحشی و زینتی در باغ ها و مراتع دیده می شود. اما جالب است بدانید که این گیاه خواص جالبی از دیدگاه طب سنتی دارد و می تواند در برخی موارد درمانی و دارویی مورد استفاده قرار گیرد. در ایت مقاله مختصرا به خواص گل میمونی از منظر طب سنتی پرداخته ایم
بیشترین استفاده از گل میمونی در طب سنتی، برای مراقبت های پوستی و درمان بیماری ها و اختلالات پوست است. قاعدتا برای این منظور باید از گل میمونی به صورت موضعی و ضماد استفاده کرد. بررسی ها و تجربیات نشان می دهد که افراد توانسته اند به کمک ضماد گل میمونی زخم ها و سوختگی ها را درمان کنند.
این گیاه همچنین لتهابات پوستی را برطرف می کند و به درمان بیماری های پوستی نظیر اگزما کمک می کند. تاثیر دیگر گل میمونی بر پوست، برطرف کردن عفونت های قارچی و باککتریایی پوست است. شست و شوی پوست با م کرده گل میمونی باعث از بین رفتن آلودگی ها می شود و از تجمع چرک و عفونت به ویژه در محل آسیب ها و جراحات جلوگیری می کند.
افراد مبتلا به تپش قلب نباید از گل میمونی استفاده کنند. همچنین استفاده از دمنوش یا دیگر فراورده های گل میمونی در زمان اضطراب و استرس و بالا بودن ضربان قلب توصیه نمی شود و خطرناک است.
مصرف این گیاه به زنان باردار توصیه نمی شود چرا که هنوز تحقیقات کافی در خصوص اثر این گیاه دارویی بر مادر و جنین منتشر نشده است.
زیاده روی در مصرف دمنوش گل میمونی باعث دل درد و مشکلات گوارشی می شود.
منبع : طب شناس
