به نظر من کرونا درس های خیلی زیادی به ما داد.شما رو نمیدونم ولی من که هیچ وقت تجربه کرونا رو از یاد نخواهم برد.
اشتباه نکن، قرار نیست الکی مثبت اندیشی کنیم و بگیم واقعن این بیماری خوب بود، نه! این همه انسان دوست داشتنی در سر تا سر دنیا از دست رفتن! خیلی غم انگیزه! خیلی ناراحت کننده است.
اما این دوران قرنطینه درس های خیلی بزرگی برای همه داشت.
از خودم شروع میکنم: ببینید کرونا چه چیزهایی به من یاد داد.
1-فهمیدم هیچ چیز مهم تر از ذات انسان نیست.
فارغ از رنگ و نژاد، بدون فکر به ملیت و مذهب، هر آدمی در هر جای دنیا مهمه. سلامتی این موجود دو پا از هر چیزی پر رنگ تره! ما به دلیل دغدغه های الکی یادمون میره که هیچ چیز نمیتونه جای سرحال بودن و سلامتی رو بگیره.
2-فهمیدم خیلی از آدم ها خودشون رو نمی شناسن.
به عنوان یک مربی رشد فردی، همیشه به آدم ها میگم که رسالت خودتون رو پیدا کنید و در راستای اون قدم بردارین.
بیشتر آدم ها، از نداشتن زمان و فرصت گلایه میکردن! تقریبن 2 ماهه آزاد در اختیار همه بود. زمانی که قبلن برای خیلی ها آرزو بود، ولی واقعن چه اتفاقی افتاد!! کی از این فرصت استفاده کرد؟ کی سعی کرد که به آدم بهتری تبدیل بشه تا فردای بعد کروناش قشنگ تر باشه.
3-تنهایی خیلی خوبه
به عنوان طرفدار استاد کیارستمی بزرگ، خیلی اوقات ازشون شنیده بودم که تنهایی با شکوهه! تو این روزا با تمام وجودم بهش ایمان آوردم.
تنهایی خیلی جذابه! این که بدونی میتونی در خودت جست و جو کنی! خودت رو بشناسی! با خودت حرف بزنی! درد و دل کنی! همشون فوق العاده ست!
من که حالش رو بردم.
استاد کیارستمی همیشه میگفت تنهایی خیلی با شکوهه
4-خیلی چیزا در زندگی ضروری نیست
تو این مدت، سبک زندگی بسیاری از آدم ها عوض شد!!! جوری که شاید اگه همین فردا اعلام بشه که دیگه کرونا وجود نداره، باز هم آدم های سابق نمیشن.
ولی خوب زندگی جریان داشت!!!!
بدون وجود خیلی چیزها باز هم زندگی بود! یه جاهایی شور و نشاط بود!
5-زور زندگی از مرگ خیلی بیشتره!
همین امروز شنیدم یکی از آشناهای قدیمی مون! 26 روز تو کما بوده، ولی خدا رو شکر این بیماری رو شکست داده و به آغوش خانواده برگشته!
این یعنی هر کاری هم بکنی! زور زندگی از مرگ خیلی بیشتره! هر کسی انگیزه داشته باشه! هر کسی امید داشته باشه! میتونه از پس هر مشکلی بربیاد.
