همیشه افراد یا کسانی هستند که تاریخ یا فرهنگ یک ملت را عوض کنند.در هنر از این نوع افراد زیاد پیدا میشود کسانی که با یک اثر یا قطعه هنری اسم خودشونو در تاریخ جاودانه کردند. چه آهنگ سازانی که با همین قطعات در طول تاریخ کنسرت داده اند و همیشه افتخار کردند. یکی از افرادی که در تاریخ هنر اسمش جاودانه است بهتون است که در ادامه با بخشی از زندگی او آشنا می شوید.
او یک پیانیست و همچنین و آهنگساز 9 سمفونی ، کنسرتو برای پیانو ، سونات های پیانو و کوارتت های زهی تبدیل شد. آثار او بین دوره سبک کلاسیک ، که توسط ولفگانگ آمادئوس موتزارت و جوزف هایدن مشخص می شود و دوره سبک رمانتیک به رهبری فردریک شوپن و فرانتس لیست ، را شامل می شود و واژگان جدیدی از انسان گرایی و روشنگری در موسیقی ایجاد می کند.
در اولین بازدید از وین، بتهون 17 ساله برای موزارت اجرا داشت:
موتزارت ، که آن زمان بزرگترین آهنگساز وین بود ، عموماً تحت تأثیر سایر موسیقیدانان قرار نگرفت ، زیرا در استعدادها و موفقیت ها بسیار جلوتر از همتایان خود بود. هیچ کس واقعاً نمی داند در رسیتال چه اتفاقی افتاده است ، اما ظاهراً موتزارت از اتاق بیرون رفته و گفته: "چشمت به او باشد - روزی او به دنیا چیزی می دهد که حرفی برای گفتن درباره اش داشته باشند.
یوهان باپتیست کرامر ، یکی از آهنگساز معاصر بتهوون ، به شاگردان خود می گوید که اگر بداهه نوازی بتهوون را نشنیده اید ، بداهه نشنیده اید.
بتهوون پس از مهاجرت به وین در اوایل 20 سالگی ، از جوزف هایدن ، پدر سمفونی درس می گرفته است.
پیشینیان بتهوون برای ساز هارپسیکورد آهنگسازی کرده بودند ، اما بتهوون تصمیم گرفت تلاش خود را بر روی پیانو متمرکز کند ، سازی که تا آن زمان هیچکس قطعه جامعی برای آن ننوشته بود.
شیلر ، فیلسوف برجسته آلمانی ، شعر An die Freude (قصیده شادی) را در سال 1786 منتشر کرد. بتهوون این شعر را برای اوج باشکوه سمفونی شماره 9 خود در D Minor ، که اولین بار در سال 1824 اجرا شد ، اقتباس کرد.
در نتیجه کاهش شنوایی ، بتهوون از کارگردانی و اجرا منصرف شد تا بر آهنگسازی خود تمرکز کند. قطعاتی که امروزه بسیار مشهور شده اند، او پس از ناشنوایی ساخت.
Archduke Trio
این آخرین قطعه ای بود که بتهوون به دلیل بدتر شدن ناشنوایی در ملاء عام اجرا و آن را به بزرگترین حامی خود تقدیم کرد. اولین حرکت شادی آور را دارند ، اما حرکت آرام یکی از دوست داشتنی ترین آنها است.
این را شاید بتوان یکی از دو قطعه بتهوون دانست که مورد غفلت قرار گرفته است. او آن را برای دوستان خود نوشت ، بنابراین قسمت پیانو - که توسط ارک دوک رودولف اجرا می شود - پیچیده نیست ولی ویولن سل دارای سخت ترین قسمت است ، زیرا توسط یک حرفه ای اجرا می شود. موومان آهسته زیبایی عمیقی به آن بخشیده.
این کار بتهون نیز مانند کنسرتوی سه گانه - نادیده گرفته می شود. این قطعه با اجرای انفرادی پیانو شروع می شود ، سپس ارکستر وارد می شود ، سپس گروه کر و تکنوازها. در اولین اجرای این اثر، بتهوون خودش برای آن بداهه نوازی کرد.
آغازی برای ویولن انفرادی با دوبار توقف در هر چهار سیم. این اثر طولانی ترین و پیچیده ترین سونات از 10 سونات ویولن بتهوون است که به عنوان قله سوناتهای ویولن در نظر گرفته می شود. در اولین اجرا، بتهوون پیانو می نواخت و ویولن نواز جورج بریج تاور این قطعه را بدون مطالعه قبلی اجرا کرد، زیرا بتهوون آن را دقیقاً شب قبل به پایان رسانده بود.
بتهوون تنها یک کنسرتو برای ویولن نوشت. آغاز آن با چهار ضربه نرم روی تمپانی است که درست در همان ابتدا صدای جدیدی ایجاد می کند. موومان آهسته یکی از زیباترین قسمت ها در رپرتوار است. برامز کنسرتوی ویولن خود را کاملاً از روی این کنسرتو الگوبرداری کرد.
شما درباره این موسیقیدان بزرگ و خلاقیت او چه چیزهایی می دانید؟ اجرای کدامیک از قطعاتی که او ساخته را دیده یا حتی خودتان اجرا کرده اید؟ و اگر به فکر این افتاده اید که یادگیری پیانو را آغاز کنید، پیشنهاد می کنیم همین حالا با ماژورین همراه شوید. "ماژورین، کمکت می کنه!
منبع: سایت آموزش آنلاین ماژورین
