جمعیت بالای کشور چین و دیگر عوامل این زبان را به یکی از پرطرفدارترین و محبوب ترین زبان ها تبدیل کرده است، در این مقاله می خواهیم شما را با حقایقی راجع به این زبان آشنا کنیم.
عوامل مختلفی با هم ترکیب شده و زبان چینی را به یکی از سخت ترین زبانها برای یادگیری تبدیل می‌کند. با یک سیستم نوشتاری متفاوت، دستور زبان متفاوت و حتی سبک تلفظ و صدای متفاوت، مشترکات زیادی در زبان انگلیسی و چینی وجود ندارد.
افرادی که مایل به یادگیری زبان چینی هستند باید سال‌ها کار کنند تا به تسلط برسند و حتی در این صورت نیز دستیابی به مهارت بومی در آنها نادر است. به طور معمول، شما باید 3000 کاراکتر را فرا بگیرید تا بتوانید به راحتی یک روزنامه چینی را بخوانید. با این حال، این زبان از ده‌‌ها هزار کاراکتر تشکیل شده است که تسلط نهایی را به یک کار دلهره آور تبدیل می‌کنند.
مسئله پیچیده تر این واقعیت است که اشکال نوشتاری کلمات چینی هیچ نشانه‌ای در تلفظ ندارند و باید جداگانه آموخته شوند و از آنجایی که بیش از 67٪ کلمات از دو یا چند حرف تشکیل شده است، مشخص می‌شود که چرا چینی به عنوان یکی از سخت ترین زبانها برای یادگیری شناخته شده است
در حالی که اینترنت زبان انگلیسی را به عنوان پرکاربردترین زبان (دوم) مهر و موم کرده است، چینی (ماندارین) همچنان به عنوان پرکاربردترین زبان مادری در جایگاه اول قرار دارد. در سال 2010، تعداد بومیان چینی در مجموع 955 میلیون نفر بوده است. فقط به این فکر کنید که بعد از یادگیری چینی با چند نفر دیگر می‌توانید صحبت کنید.
رسم الخط چینی پنج شکل سنتی دارد: مهر کاراکتر‌ها، نوشتار رسمی، نوشتار قراردادی، نوشتار روزمره و دست‌خط شکسته. این سبک‌‌ها هنر‌های کلاسیک و نمایندگان سبک‌های هنری چینی محسوب می‌شوند.
محبوب ترین سبک خوشنویسی، سبک مهر کاراکتر‌ها است که توسط قوم هان توسعه یافته است. این سبک اولین بار در زمان سلسله ژو (1045 - 221 قبل از میلاد) ظاهر شد و امروزه نیز در بین هنرمندان خوشنویسی محبوب است.
به لطف سیستم آوایی منحصر به فرد، زبان چینی پر از کلمات مشابه است. این امر تفاوت قائل شدن بین کلمات و ترکیب صدا را برای افراد غیر‌بومی کاملاً دشوار می‌کند. از آنجا که ما در معرض این صداهای مشابه قرار نگرفته ایم، غالباً برای فارسی زبانان تشخیص تفاوت‌ها غیرممکن است.
زبان چینی با استفاده از تصاویر توسعه یافته است. بسیاری از کارکترهای چینی که امروزه از آنها استفاده می‌کنیم از نقاشی های باستانی گرفته شده‌اند. این می‌تواند برای کسانی که برای اولین بار زبان چینی را می‌آموزند بسیار مفید باشد. کلمه کوه (شان山) مثال خوبی از این مورد است. سه خط این کاراکتر نمادی از سه قله یک یال کوه است.
در حالی که اکثر ما به سختی می‌توانیم دست خط نسخه دکترها را تشخیص دهیم، چینی‌ها تقریباً در هر شرایطی با مسأله تشخیص دست خط‌‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. این به دلیل تنوع زیاد در سبک های نوشتاری و تغییراتی است که بین متن تایپ شده و حروف دست نویس ایجاد می‌شود.
به عنوان مثال، کاراکتر پرکاربرد (de،的) در صورت تایپ ساختار بسیار شسته و رفته ای دارد اما وقتی توسط چینی زبانها با سرعت ترسیم می گردد، تقریباً غیر قابل تشخیص می‌شود. از آنجا که ما این کاراکتر‌ها را از کتابهایی یاد می‌گیریم که در آنها از متن واضحی استفاده شده است، خواندن چینی دست نویس برای زبان آموزان بسیار دشوار است.
خاستگاه زبان چینی از کشف استخوان های معروف اوراکل و اولین نسخه دست‌نویسی چینی است. این استخوان‌ها مربوط به سلسله شانگ (1600-1046 قبل از میلاد) هستند. با چنین تاریخ غنی، بدیهی است که چینی‌ها به دلیل جنگ‌‌ها و تحول های فرهنگی، تغییرات بسیاری را تجربه کرده اند. با این حال، زبان آنها همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد.
اگر فارسی زبان هستید و ابتدا زبان چینی را یاد می‌گیرید، سخت ترین قسمت این‌کار پنج تُن صدای مختلف آن باشد. از آنجا که چینی یک زبان وابسته به لحن است، معنی کلمات شما می‌تواند بر اساس لحنی که برای تلفظ آنها استفاده می‌کنید به شدت تغییر کند.
حروف چینی عمدتاً از بلوک های سازنده ای به نام رادیکال تشکیل شده اند که دارای 1 تا 17 حرکت قلم هستند. رادیکال‌ها و حرکت‌ها باید به ترتیب نوشته شوند: معمولاً از چپ به راست و از بالا به پایین.
به عنوان مثال: در کلمه «احساس»情، سه رادیکال وجود دارد: 1)忄قلب، 2)丰، فراوان و 3)月، ماه. تغییر اولین رادیکال در情باعث می‌شود کلمات مختلف مانند请('به درخواست') و یا清('روشن') ساخته شود.
دولت چین اندکی پس از آغاز دوره جمهوری خلق (1949) حروف چینی را ساده کرد و به طور متوسط حدود 33٪ از حرکت‌های قلم در هر کاراکتر کاسته است. هنوز در چین از کاراکتر های سنتی برای کلمات تشریفاتی استفاده می‌شود و چنین کاراکترهایی هنوز هم در هنگ کنگ و تایوان استاندارد هستند. به طور مثال کلمه ساده شده (请 - ۱۰ حرکت) از شکل سنتی (請 - ۱۵ حرکت) است.
هنگامی‌که در اطراف چین قدم می‌زنید، ممکن است میزان کلماتی که می‌توانید به سرعت متوجه شوید شما را متعجب کند. به لطف افزایش مواجهه با فرهنگ غربی، زبان چینی امروزه ازکلمات قرض گرفته شده انگلیسی بسیاری استفاده می‌کند. به طور مثال کلمه چینی 咖啡 (کا-فی) از کلمه انگلیسی Coffee به معنای قهوه یا کلمه چینی沙发 (شا-فا) از کلمه انگلیسی Sofa به معنای نیمکت گرفته شده است.
منبع: سایت آموزش آنلاین ماژورین
